هایله گِبرسِلاسی؛ جابجاکننده 27 رکورد جهانی
«هایله گِبرسِلاسی» (متولد 18 آوریل 1973)؛ دونده اتیوپیاییِ سابق مسافت‌های طولانی و دوِ جاده است. او دو مدال طلای المپیک و چهار عنوان قهرمانی جهان را در 10هزارمتر کسب کرد. او چهاربارِ متوالی در «ماراتن برلین» پیروز شد و سه پیروزی متوالی نیز در «ماراتن دبی» داشت. همچنین چهار عنوانِ جهانی در داخل سالن به‌دست آورد و در سال 2001 «قهرمان نیمه ماراتن جهان» (مسابقه دوِ جاده‌ای که در مسافت تقریباً ۲2کیلومتری برگزار می‌شود). او در مسافت‌های بین 1500متر و ماراتن، از دویدن در فضای باز، سرپوشیده و کراس‌کانتری به دوِ جاده‌ای آمد و در همه آن‌ها نیز پیروز بود. او 61 رکورد ملی «اتیوپی» را شکست، از دوِ 800متر تا ماراتن رفت، 27 رکورد جهانی را ثبت کرد و به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین دوندگان مسافت تاریخ در‌نظر گرفته شد. او در «ماراتن برلین» سال 2008 با زمان 2:03:59 برنده شد و رکورد جهانیِ خود را با 27ثانیه شکست؛ این رکورد به‌مدت سه‌سال پابرجا بود! ضمن‌اینکه رکورد جهانی 10هزارمتر او در گروه سنی «مسترز»، از سال 2008 بدون چالش باقی مانده است. او یکی از 10 فرزند خانواده‌اش بود و طیِ دوران کودکی در همان مزرعه‌ای که بزرگ می‌شد، هر‌روز صبح 10کیلومتر را تا مدرسه می‌دوید و هر‌شب همان مسافت را برمی‌گشت. این‌کار، منجر به حالت دویدنی متمایز در او شد: با دست چپی خمیده؛ گویی هنوز کتاب‌های مدرسه را در دست دارد! در سال 1992، در «سئول» (کره جنوبی) زمانی‌که در مسابقات قهرمانی جهانی نوجوانان سال 1992 در مسابقات 5000متر و 10000متر پیروز شد و در مسابقات جهانی کراس‌کانتری (بوستون) نیز مدال نقره را کسب کرد، به شهرت رسید. در سال 1993، اولین قهرمانی را در مسابقات قهرمانی جهانی به‌دست آورد که در سال‌های 1995، 1997 و 1999 نیز تکرار شد؛ البته پیروزی او در سال 93 مشکوک خوانده شد؛ زیرا تصادفی پاشنه کفش «موسی تانویی» را لگد کرد و باعث شد که کفش او از پایش دربیاید؛ و «تانویی» ناچار خشمگین 10متری عقب افتاد! در سال 1994 مدال برنز مسابقات جهانی کراس‌کانتری IAAF را به‌دست آورد. اواخر همان‌سال، اولین رکورد جهانی خود را با دویدن 12:56.96 در 5000متر به‌ثبت رساند و رکورد «سعید عویطه» را تقریباً «دوثانیه» شکست. او در سال 2011 توسط مجله New African یکی از 100 آفریقایی با‌نفوذ معرفی شد. طیِ شورش «هاچالو هوندسا» در سال 2020، دارایی‌های او هدف قرار گرفت و هتل‌ها و استراحتگاه‌های او که پس از بازنشستگی، آن‌ها را ایجاد کرده بود، در آتش سوختند و 400 کارمندش شغل خود را از دست دادند.