وجدان شعله‌ور!

در ۱۶ مارس ۲۰۰۳، «ریچل کوری»؛ فعال صلح آمریکایی در اعتراض مسالمت‌آمیز به تخریب خانه‌های فلسطینیان به‌‌شکل غم‌انگیزی توسط بولدوزر زرهی اسرائیلی کشته شد! مرگ او، جهان را به لرزه درآورد و رسانه‌های خبری را در بُهت عجیبی فروبرد. در مارس ۲۰۰۳ «برایان بایرد»؛ عضوی از مجلس نمایندگان آمریکا قطعنامه‌ای را در کنگره ارائه داد و خواستار تحقیقات دولت پیرامون مرگ «کوری» شد؛ بااین‌حال، مجلس نمایندگان آمریکا «هیچ اقدام خاصی» درخصوص این قطعنامه انجام نداد. درحالی‌که ایالات‌متحده ضمن عرض تسلیت به خانواده «کوری»، با آن‌ها همدردی کرد؛ اما انتقادات زیادی به دولت این‌کشور وارد شد؛ زیرا موفق نشد موضع سخت‌تری علیه اسرائیل برای پاسخگویی این جنایت اتخاذ کند. برخی از منتقدان استدلال می‌کنند که آمریکا می‌توانست اقدامات بیشتری را به‌نمایندگی‌از «کوری» جهت رسیدگی به مسئله «نقض حقوق بشر در فلسطین اشغالی» انجام دهد. «المیادین» درادامه آورده: ایالات‌متحده که گاهی حامی حقوق بشر و دموکراسی بوده؛ اما بارها در پاسخگویی جنایات اسرائیل با شکست مواجه شده است. علی‌رغم وجود مدارک و شواهدی برای جنایات جنگی و نقض حقوق بشر توسط اسرائیل؛ آمریکا به ارائه کمک‌های نظامی و «حمایت سیاسی تمام‌قد» از نسل‌کشی اسرائیل ادامه می‌دهد. «آرون بوشنل»؛ نظامی آمریکایی ۲۵‌ساله دراعتراض‌به همدستی آمریکا در جنایات اسرائیل مقابل سفارت رژیم صهیونیستی در واشنگتن دی‌سی دست به خودسوزی زد؛ و دراین‌چندروز جزو داغ‌ترین و پربحث‌ترین موضوعات شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های جهان بوده است؛ بااین‌حال، «جو بایدن»؛ رئیس‌جمهوری که حامی «غیرنظامیان و سربازان شجاع اوکراینی» بود، همچنان درخصوص مرگ «بوشنل» سکوت پیشه کرده است و یک کلمه هم به‌زبان نیاورده است. این سکوت، باعث انتقاد از استانداردهای دوگانه دولت او شده؛ به‌ویژه پس‌ازآنکه جنبش حماس که توسط آمریکا «سازمان تروریستی» معرفی شده، سیاست‌های «بایدن» را در مرگ «بوشنل» مقصر دانست. اقدام این خلبان ارتش آمریکا که دراعتراض‌به جنگ غزه و حمایت‌های تمام‌قد آمریکا از جنایات جنگی تل‌آویو دست به خودسوزی زد و ایستاده با شعار «فلسطین را آزاد کنید» در شعله‌های آتش جان داد، به قهرمانی بدل شد که «هرگز فراموش نخواهد شد». رسانه «المیادین» تأکید می‌کند: آن‌هایی‌که به هر شیوه‌ای مقاومت پیشه می‌کنند، آن‌هایی‌اند که برای قهرمانان ما عزاداری می‌کنند؛ اما آن‌هایی‌که به‌روی جنایات جنگی چشم خود را می‌بندند، توسط هر گلوله و فریاد برای آزادی تسخیر خواهند شد. خطاب به آنان‌که در راه آرمان فلسطین فداکاری کرده‌اند و هنوزهم فداکاری می‌کنند؛ باشد که میراث شما زنده بماند. اندک‌زمانی بعد از اقدام «بوشنل»، معترضان خشمگین آمریکایی درواکنش‌به سکوت «پنتاگون» در قبال فداکاری این خلبان آمریکایی برای فلسطین، فرمانده نیروی هوایی آمریکا را «هُو» کردند و کهنه‌سربازان آمریکایی اونیفورم‌های خود را آتش زدند. «دیوید آلوین» (فرمانده نیروی هوایی ارتش ایالات‌متحده) در جریان مشارکت در رویداد «اندیشکده بروکینگز» به‌دفعات مورداعتراض معترضان ضدجنگ قرار گرفت. شرکت‌کنندگان معترض به سکوت واشنگتن در قبال خودسوزی «بوشنل»؛ خلبان آمریکایی که درمخالفت‌با حمایت آمریکا از رژیم صهیونیستی در جنگ غزه انجام شد، با فریاد «اسمش را بگو!» و «آتش‌بس اکنون!»، او را موردحمله قرار دادند. کاخ سفید و پنتاگون درباره حادثه خودسوزی خلبان آمریکایی ۲۵‌ساله دراعتراض‌به جنگ خونین رژیم اسرائیل در غزه تاحدزیادی سکوت پیشه کرده‌ و سخنگوی دولت جو بایدن و وزارت دفاع آمریکا این‌موضوع را «تراژدی» توصیف کردند. بیانیه صادره از نیروی هوایی آمریکا، «بوشنل» را تنها باعنوان یک فردی‌که در «حادثه نزدیک سفارت اسرائیل!» دست داشت، مورداشاره قرار داد. «آلوین»؛ بالاترین مقام نظامی که تاکنون اوضاع را مدیریت کرده است، گفت که نیروی هوایی درحال‌بررسی این «تراژدی» است! او گفت: هرگونه خودکشی؛ چه به‌دلیل اعتراض سیاسی یا مسائل دیگر هرجا که باشد، «تراژدی» است. ما به‌دنبال دلیل منطقی هستیم و یک فرآیند تحقیقاتی استانداردی برای پیگیری آن وجود دارد. ما باید مطمئن شویم که همه‌چیز را بدون نقض حریم خصوصی شخصی درک می‌کنیم. به‌رغم‌این ادعاها؛ حمایت مستمر آمریکا از رژیم اسرائیل خشم تظاهرکنندگان را برانگیخته است. آن‌ها تأکید دارند که ایالات‌متحده در عملیات ویرانگر هوایی و زمینی در نوار غزه که جان ده‌هاهزار غیرنظامی فلسطینی را گرفته، شریک است. «آلوین» مستقیماً به معترضان پاسخی نداد و مؤسسه «بروکینگز» هنگامی‌که معترضان سعی کردند به سخنان آن‌ها گوش داده شود، صدا را در ویدیوی ویژه این‌رویداد خاموش کرد. متعاقباً در بخش پرسش‌وپاسخ رویداد، از «آلوین» درباره مرگ «بوشنل» سؤال شد و او آن‌را به فرصتی برای پرداختن به موضوع خودکشی در ارتش ایالات‌متحده تبدیل کرد و گفت: «ما حدود ۱۰۰‌مورد خودکشی در سال داریم و هرسال سعی می‌کنیم بفهمیم چگونه می‌توانیم آن‌را کاهش دهیم؟ ما اکنون دراین‌وضعیت قرار داریم! این، تنها یکی از خلبانان ماست که از دست دادیم. ما از خانواده او مراقبت می‌کنیم. به یگان توجه داریم و واقعاً نیز تلاش خواهیم کرد بفهمیم که آیا علتی در پشت این‌موضوع وجود دارد و اینکه چه درس‌هایی می‌توان از آن آموخت». درپی این‌اقدام «بوشنل»، گروهی از کهنه‌سربازان آمریکایی در تجمعی اعتراضی در «پورتلند»، اونیفورم‌های خود را به‌آتش کشیدند. ژنرال «پت رایدر» (سخنگوی پنتاگون) درپاسخ‌به‌اینکه «آیا اقدامات بوشنل موضوع عمیق‌تری درباره نیروهای نظامی آمریکا که نگران نحوه استفاده اسرائیل از سلاح‌های آمریکا علیه غیرنظامیان غزه هستند، فاش می‌کند»، ادعاهای دولت بایدن را تکرار کرد مبنی‌براینکه رژیم اسرائیل حق دفاع‌ازخود را دارد! او افزود: «مقامات دفاعی فعالانه با اسرائیل درباره ضرورت توجه به جان غیرنظامیان درارتباط هستند». این ادعاها البته درباره غیرنظامیان درحالی مطرح می‌شود که شمار شهدای غزه تاکنون از ۳۰ هزارنفر فراتر رفته! روزنامه «نیویورک‌پست» نیز اطلاعات تازه‌ای از «آرون بوشنل» دست یافته و به‌نقل‌از یکی از دوستان نزدیک «بوشنل» نوشت که این خلبان آمریکایی به او گفته است که به اطلاعات محرمانه‌ای دسترسی پیدا کرده که حاکی از حضور نیروهای آمریکایی و مشارکت آن‌ها در کشتار تعداد زیادی از فلسطینی‌هاست. این فرد که «نیویورک‌پست» نامش را فاش نکرد، اظهار کرد: «بوشنل به او گفته مجوزی دارد که به او اجازه می‌دهد از داده‌های فوق‌سری اطلاعات نظامی آمریکا اطلاع یابد. بوشنل در شاخه ۷۰ اطلاعات، نظارت و شناسایی نیروی هوایی آمریکا درحال‌خدمت بود؛ جایی‌که به‌عنوان تکنسین خدمات نوآوری مشغول انجام‌وظیفه بوده. وظیفه واقعی او پردازش داده‌های اطلاعاتی بود که برخی‌ازآن‌ها مرتبط با جنگ اسرائیل در غزه بودند». او توضیح داد؛ «بوشنل» شامگاه شنبه ۲۴ فوریه 2024 (یعنی چندساعت قبل‌ازاینکه ظهر یکشنبه خودسوزی کند) با او تماس گرفته و به او گفته است برخی از اطلاعاتی که به آن‌ها دست یافته حاکی‌ازاین‌است‌که ارتش آمریکا در عملیات نسل‌کشی جاری در فلسطین دست دارد. این منبع افزود: «او من اطلاع داد ما نیروهایی در زمین داریم و آن‌ها تعداد زیادی از فلسطینی‌ها را به‌قتل می‌رسانند. بوشنل از سربازان آمریکایی گفت که در تونل‌هایی که گروه‌های فلسطینی در غزه از آن‌ها استفاده می‌کنند، می‌جنگند». طی نزدیک به 150روزِگذشته، اسرائیل بیش از ۳۰‌هزار فلسطینی را در منطقه محاصره‌شده ساحلی (غزه) کشته است. «بوشنل» در ویدئویی ضبط‌شده، قبل و حین خودسوزی‌اش می‌گوید: «دیگر در نسل‌کشی شریک نخواهد بود» و «قرار است دست به اقدام اعتراضی شدید بزند؛ اما درمقایسه‌با آنچه مردم فلسطین به‌دست استعمارگرانشان تجربه کرده‌اند، اصلاً شدید نیست!» مطمئناً از وقتی اسرائیل در ۱۹۴۸ وجود مرگبارش را در سرزمین فلسطین ابداع کرد، فلسطینی‌ها مدت‌هاست به سوختن با سلاح‌های اسرائیلی عادت کرده‌اند. استفاده ارتش اسرائیل از فسفر سفیدِ سوزاننده پوست در سال‌های اخیر، بی‌شک به «تجربه» کلی فلسطینیان کمک کرده. «بوشنل» پس از مشاهده دقیق اینکه همدستی ایالات‌متحده در نسل‌کشی فلسطینی‌ها «آن‌چیزی‌ست‌که طبقه حاکم ما تصمیم گرفته‌اند، عادی باشد» مستقیماً مقابل سفارت اسرائیل ایستاد و خود را با یک مایع قابل‌اشتعال به‌آتش کشید و درحالی‌که باسرعت می‌سوخت، بارها فریاد زد: «آزاد باد فلسطین!» و هم‌زمان پرسنل امنیتی به او دستور می‌دادند که «روی زمین» بنشیند! یک فرد کاملاً کمک‌کار هم با اسلحه به‌سمت شعله نشانه می‌رود. پس از خودسوزیِ این فرد، «نیویورک‌تایمز» نوشت: «به‌گفته پلیس؛ مردی پس از خودسوزی در خارج از سفارت اسرائیل در واشینگتن جان خود را از دست داد»؛ رقیق‌ترین و بی‌محتواترین عنوانی که تاکنون درج شده باشد! «دیوید هالبرستام» (مورخ و روزنامه‌نگار مشهور آمریکایی) در توصیف خودسوزی سال ۱۹۶۳ راهب ویتنامی در سایگون ویتنام جنوبی نوشته بود: «شعله‌های آتش از یک انسان بلند می‌شد. بدنش کم‌کم پژمرده و چروک و سرش سیاه و زغال می‌شد. در هوا بوی گوشت سوزان می‌پیچید؛ آدم‌ها به‌طور شگفت‌آوری سریع می‌سوزند ... آن‌قدر شوکه بودم که نتوانستم گریه کنم. آن‌قدر منگ بودم که نمی‌توانستم یادداشت کنم یا سؤال بپرسم و حتی آن‌قدر گیج که قادر به فکرکردن نبودم»؛ و درحالی‌که این‌شکل شدید و هیجانی از خودسوزی، بی‌شک برای بسیاری گیج‌کننده است، نسل‌کشی باید وحشتناک‌تر باشد. همان‌طورکه «بوشنل» خودش گفت که خودسوزی «درمقایسه‌با آنچه مردم در فلسطین تجربه کرده‌اند» هیچ است؛ جایی‌که مردم به‌خوبی آگاه‌اند که انسان‌ها چقدر باسرعت می‌سوزند. درمورد «بوشنل» احتمالاً که تشکیلات سیاسی-‌رسانه‌ای امریکا، تمام تلاش خود را می‌کند تا مرگ او را نه‌تنها از زمینه‌‌چینی خارج؛ بلکه حتی بی‌اعتبارش کند. گزارش در «الجزیره» بااشاره‌به محتوای گزارش عجیب «تایم» دراین‌باره، آورده است: مجله «تایم» توصیه کرده که سیاست وزارت دفاع ایالات‌متحده می‌گوید؛ اعضای فعال‌به‌خدمت «نباید در فعالیت‌های سیاسی حزبی شرکت کنند»؛ گویا مشوقان فعالانه نسل‌کشی ازنظر سیاسی «حزبی» نبوده‌اند! این مجله تصریح می‌کند که مقررات نظامی ایالات‌متحده پوشیدن لباس (نظامی) در هنگام «سخنرانی‌های عمومی غیررسمی، مصاحبه‌ها» و سایر فعالیت‌ها را ممنوع می‌کند. چه‌بسا بتوان خاکستر «بوشنل» را در دادگاه نظامی محاکمه کرد! درپایان نیز خیرخواهانه دستورالعمل‌هایی به خوانندگان ارائه داده: «اگر شما یا شخصی که می‌شناسیدش، ممکن است دچار بحران سلامت روانی شده یا به خودکشی فکر می‌کند، با شماره‌ ۹۸۸ تماس بگیرید یا پیام دهید!» طبیعتاً تلویحی می‌خواهد بگوید «بوشنل» نه درواکنش‌به یک واقعیت سیاسی آشفته‌کننده و وضع سیاسی سرکش؛ بلکه صرفاً قربانی «بحران سلامت روان» بوده است. دست‌آخر هم هرکس‌که درمورد نسل‌کشی غزه که با حمایت کامل ایالات‌متحده انجام می‌شود، دچار «بحران سلامت روان» جدی نباشد، ‌راحت او را می‌توان زیرعنوان «آشفتگان روانی» دسته‌بندی کرد. نویسنده آمریکاییِ «الجزیره» روشن ساخته که: البته، ایالات‌متحده نسل‌کشی مختص‌به‌خودش را نیز علیه بومیان آمریکایی مرتکب شد؛ پدیده خونین دیگری که ارزش این‌را نداشته که به‌عنوان یک اختلال روانی شدید جمعی یا هرچیز دیگری دسته‌بندی شود. طبق روایت رسمی؛ اگر معتقد باشید ارتکاب نسل‌کشی آمریکا یا شریک جنایت اسرائیلی‌اش دیوانگی‌ست، شما دیوانه‌اید! خودم از یک خانواده کهنه‌سربازان نیروی هوایی ایالات‌متحده‌ام و هر‌دو پدربزرگم در کشتار ویتنام مشارکت داشته‌اند و شخصاً شاهد پیامدهای روانی بوده‌ام که می‌تواند سراغ سربازی بیاید که به‌عنوان جلاد امپراتوری خدمت می‌کند. «بوشنل» قرار بود که یک چرخ‌دنده در ماشین کشتار باشد؛ اما اصول او به‌قیمت جانش تمام شد. همان‌طورکه یکی از همکاران سابق «بوشنل» که با او برای حمایت از جامعه بی‌خانمان‌ها در «سن آنتونیو» (در تگزاس) کار می‌کرد، گفته؛ او یکی از اصولی‌ترین رفقایی بود که تابه‌حال می‌شناختمش؛ و درحالی‌که ما روزنامه‌نگاران قرار است کسانی باشیم که حقیقت را رک‌وپوست‌کنده می‌گویند، کافی‌ست بگوییم: «آرون بوشنل» رسانه‌های شرکتی غربی را شرمنده کرده است. روحت شاد!