مایکل جانسون؛ دونده‌ای با گام‌های کوتاه
«مایکل دوِین جانسون» (متولد 13 سپتامبر ۱۹67) دونده دوهای سرعت اهل ایالات‌متحده آمریکاست. او بین سال‌های ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۰ در بازی‌های المپیک درمجموع چهار مدال طلا (دو طلا در 400متر، یک طلا در 200متر و یک طلا در 4در400متر) را کسب کرده و هشت‌بار نیز قهرمان جهان شده است. او با داشتن هشت مدال طلا در کنار «کارل لوئیس رکورد» بیشترین قهرمانی دوومیدانی جهان را دراختیار دارد و از پرافتخارترین دوومیدانی‌کاران جهان درطول‌تاریخ است. او رکورددار پیشینِ جهان و المپیکِ دویِ 400متر است. رکورد جهانی او در قهرمانی جهان ۱۹۹۹ سویا با زمان ۴۳٫۱۸ثانیه و رکورد المپیک او در المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا با زمان ۴۳٫۴۹ثانیه ثبت شد. همچنین در گذشته (۱۹۹۶ تا ۲۰۰۸) رکورد جهانی و المپیک دویِ 200متر (۱۹٫۳۲ثانیه در المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا) و رکورد 400متر داخل سالن (۴۴٫۶۳ثانیه در آتلانتا، ۱۹۹۵) را هم دراختیار داشت. او به‌همراه تیم ملی آمریکا رکورد دویِ 4در400متر امدادی (۲: ۵۴٫۲۹ در اشتوتگارت، ۱۹۹۳) و رکورد مسافت غیررسمی ۳۰۰متر (۳۰٫۸۵در پرتوریا، ۲۰۰۰) را هم دراختیار دارد. تنها دونده مرد است که در یک المپیک، هم‌زمان مدال طلای 200متر و 400متر را کسب کرده است؛ کاری‌که در المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا انجام داد و طی آن، رکورد جهانی تازه‌ای نیز در هردو ماده به‌جا گذاشت. او در 200متر؛ درحالی‌که ۱۰۰متر اول را در ۱۰٫۱۲ثانیه دویده بود، با رکورد ۱۹٫۳۲ رکورد قبلی جهان را که خودش سالِ پیش‌ازآن در رقابت‌های انتخابیِ المپیک با ۱۹٫۶۶ثانیه به‌جا گذاشته بود بیش از ۰٫۳ثانیه ارتقا داد که بیشترین کاهش رکورد این ماده در تمام رکوردشکنی‌های تاریخ است. او درواقع، پنج مدال طلای المپیک کسب کرده است؛ اما یکی از مدال‌های طلایش که در 4در 400متر المپیک ۲۰۰۰ سیدنی به‌دست آمد، به‌دلیل دوپینگ دو‌نفر از هم‌تیمی‌هایش پس گرفته شده است. او در المپیک ۱۹۹۲ بارسلون، شانس اصلی قهرمانی 200متر بود؛ اما مسمومیت غذایی تنها دوهفته قبل از مسابقه باعث شد تا از آمادگی کامل دور شود و نتواند به فینال دویِ 200متر صعود کند. البته در 4در400متر موفق به کسب مدال طلا به‌همراه تیم آمریکا شد. او همچنین تنها دونده‌ای‌ست که هم قهرمان 200متر و هم قهرمان 400متر جهان شده است؛ در جهانی ۱۹۹۱ قهرمان 200متر، در ۱۹۹۳، ۱۹۹۷ و ۱۹۹۹ قهرمان 400متر و در ۱۹۹۵ قهرمان هردو ماده شد. در جهانی توکیو ۱۹۹۱ نیز اختلاف ۰٫۳۳ثانیه‌ای او با نفر دوم 200متر (فرانکی فردریکس)، بیشترین اختلاف نفر اول و دوم این‌رشته پس از «جسی اونز» در المپیک ۱۹۳۶ بود. در قهرمانی ۱۹۹۳ جهان نیز دو طلا در 400متر و 4در400متر امدادی کسب کرد. او قسمت خود در 4در400متر را در ۴۲٫۹۱ثانیه دوید که بهترین زمان 400متر امدادی در تاریخ این‌رشته است. او به‌دلیل سبک خاص و غیرمتعارفِ دویدن خود مشهور است: هنگام دویدن، بالاتنه خود را مستقیم و ثابت نگه می‌داشت و با گام‌های کوتاهی می‌دوید. تکنیک دویدن او اشتباه و شبیه مبتدی‌ها به‌نظر می‌رسید و خلاف اصول علمی و تجربیِ دویِ سرعت بود که بر تمایل سر و سینه به‌سمت جلو و بالابردن حداکثریِ زانو و برداشتن گام‌های بلند برای رسیدن به حداکثر سرعت تأکید دارد.