بارونِ درخت‌نشین
با «بارونِ درخت‌نشین» به گشت‌و‌گذار در سرزمینى مى‌رویم که در دل دنیاى شنیده‌ها و دانسته‌هاى ما قرار دارد؛ اما درهرگام، سر هر پیچِ شاخه‌اى و در پس هر دسته‌برگى، ماجرا و افسانه و حماسه‌اى در‌انتظارِ ماست. چگونه مى‌توان هم از مردم گریخت و هم از نزدیک با آن‌ها و برایشان، زیست؟ چگونه مى‌توان هم به زندگى آدمیان و قراردادهاى دیرینه آن پشت‌پا زد و هم براى آنان و به‌کمک خودشان، زندگى نو و نظم نوینى را جُست؟ «بارون روندو» به این پرسش‌ها پاسخ مى‌گوید؛ پاسخى نه با وعظ و نظریه‌پردازى؛ بلکه با زندگى‌اش. او با شیوه زیستنش مى‌آموزد که براى انسان، همه‌چیز «شدنى» است؛ به‌این‌شرط‌که بخواهد و بهایش را بپردازد. «بارونِ درخت‌نشین» (The Baron in the Trees)، بی‌تردید یکی از شاهکارهای مهم ادبیات جهان و از برترین آثار «کالوینو» است. این اثرِ جذاب، ماجرای انسانی‌ست به‌نام «بارون روندو» که با مردم‌گریزی می‌کوشد قواعدی را سامان دهد. دنیایی که او می‌خواهد، دنیای روشنایی‌ست؛ دنیایی که باید در‌اثرِ جوشش‌ها و خیزش‌های انسانیِ نو، پدید آید. «کالوینو» یکى از سرشناس‌ترین چهره‌هاى ادبیات امروزى ایتالیاست و به‌خاطر شیوه خاص خودش جایگاه ویژه‌اى در میان رمان‌نویسان اروپایى دارد؛ شیوه‌اى که تخیل نیرومند، طنز پاک و ظریف و توجه نزدیک به واقعیت و تاریخ را در‌هم‌مى‌آمیزد. در آثار او؛ که آکنده از تمثیل و استعاره است، نگرشی موشکافانه واقعیت و طنز و افسانه‌پردازى و تخیل شاعرانه به‌یک‌اندازه جا دارد. «بارونِ درخت‌نشین» معروف‌ترین اثر و بهترین نمونه سبک کار اوست. «بارون روندو» از سنن کهنه و قیدهاى بى‌چون‌و‌چراى اجتماعى مى‌گریزد و شیوه‌اى از زیستن را براى خود برمى‌گزیند که کوچک‌ترین همانندگى با زندگى مردمان ندارد. زمین سفت و آشناى زیرِپا را رها کرده و به زندگى در راه پیچ‌واپیچ و لرزان بالاى درختان مى‌رود؛ یعنى دنیاى دیگرى را جایگاه خود مى‌کند. فاصله‌گرفتنش براى دورى‌جستن از مردم نیست؛ پندارى در جستجوى میدان دید گسترده‌ترى، میان شاخ‌و‌برگ درختان مى‌رود.