روایت دردناک TODAY از متلک در دوران بارداری
«مارگو هیوز-رابینسون»، هشت‌ماهه باردار بود؛ عجله داشت و برای رسیدن به یک قرار مهم، مجبور شد به‌رغم وضعیتی که داشت؛ سریع‌تر حرکت کند؛ اقدامش چیزی بین راه‌رفتن و دویدن بود. این خانمِ 30ساله که هم‌زمان به‌خاطر استفاده از مترو، بالارفتن از چندین پله؛ و البته ابتلا به سیاتیک ناشی از بارداری، کلافه بود و حال چندان مناسبی نداشت، می‌گوید: «سایز بدنم به‌خاطر بارداری بزرگ شده و حرکاتم کُند و سنگین است؛ اما آن‌موقع، فقط به این فکر می‌کردم که دیرم شده!» وقتی او پله‌های آخری را طی می‌کند تا از مترو خارج شود، موردتوجه چندنفر قرار گرفت، چندنفری که او را مهمان آزار کلامیِ خود کرده و باعث شدند کاملاً دچار تلاطمِ روحی شود. او به‌عنوان یکی از هزاران زن بارداری در جهان که با انواع متلک‌ها، توهین‌های جنسی و آزارواذیت جنسیتی، روبه‌رو شده‌اند؛ در‌گفت‌وگوبا با TODAY گفت: «دقیقاً به‌خاطر ندارم آن‌ها چه گفتند؛ فقط می‌دانم چیزی کاملاً تحقیرآمیز بود درباره من به‌عنوان یک زن و البته تغییرات ظاهریِ ناشی از بارداری‌ام».
طبق مطالعه‌ای که سال 2019 انجام شد؛ 71درصد از زنان گزارش داده‌اند که در مکان‌های عمومی، «آزار جنسی کلامی» را تجربه کرده‌اند؛ درحالی‌که این‌میزان در مردان تنها 28درصد است! کارشناسان می‌گویند که موارد آزارواذیت خیابانی یا «متلک»، وقتی حاملگی کاملاً مشهود باشد، افزایش می‌یابد. «هالی کرل»؛ مؤسس نهاد غیرانتفاعی Stop Street Harassment که به مستندسازی و پایان‌دادن به آزارواذیت خیابانی مبتنی‌بر جنسیت در سراسر جهان اختصاص دارد، می‌گوید: «تحقیق ما نشان داده که دختران محصل در مقطع راهنمایی، بیشترین آزارواذیت را تجربه می‌کنند». این کارشناس معضلِ جهانی «آزار جنسی در فضاهای عمومی»، می‌افزاید: «مسلماً یک دختر 13ساله آسیب‌پذیرتر از یک زن 35ساله خواهد بود؛ اما درنظر بگیرید که یک زن باردار لزوماً نمی‌تواند به‌این‌راحتی با فرد آزاررسان، مبارزه یا حتی سریع از آن موقعیت، فرار کند؛ بنابراین، به‌طرق‌مختلف آسیب‌پذیرتر؛ و هدف یا درواقع، طعمه سهل و مناسبی برای این‌‌گونه افراد است».
«ویکتوریا رودریگز» می‌گوید زمانی‌که اولین فرزندش را هشت‌ماهه باردار بود، متوجه شد که وضعیت او نه‌تنها مانع شنیدن متلک نمی‌شود؛ بلکه موارد نامناسب‌تری را هم تجربه می‌کند. این خانم 26ساله که در «تگزاس» زندگی می‌کند و اکنون فرزند دوم خود را باردار است، گفت: «توقف کردم تا بنزین بزنم و درحالی‌که قصد رفتن داشتم، دو مرد بالغ مرا صدا زدند و شروع کردند به سوت‌زدن. درآن‌زمان شکم من کاملاً برجسته بود و می‌شد فهمید که باردارم. کارم را نصفه‌نیمه رها کردم. سوار ماشینم شدم و درها را قفل کردم و منتظر ماندم تا آن‌ها بروند». او می‌افزاید: «زن‌بودن، باعث می‌شود احساس کنم که درخطرم! به‌عنوان یک زن و مادر، ازقبل باید اقداماتی احتیاطی انجام دهم؛ مانند پارک‌کردن در محل مناسبی که چند زن حتماً آنجا باشند و البته نه دور از مقصدم؛ تا بتوانم با وضعیت کنونی‌ام (حاملگی) و حتی خارج از دوره بارداری (وقتی‌که با فرزندانم هستم) با کمترین‌‌میزان پیاده‌روی برسم. متلک در دوران بارداری، خیلی ناگوار است و نه‌تنها می‌تواند به مادر آسیب بزند؛ نوزاد متولدنشده را نیز احتمالاً متأثر خواهد کرد».
در همان نظرسنجی، 80درصد از پاسخ‌دهندگان گفتند؛ اولین‌باری که متلک شنیدند، «احساس امنیت کمتری داشتند»، 75درصد گفتند که این‌ماجرا احساس آن‌ها را نسبت به حضور در جمع تغییر داد و 54درصد گفتند که متلک به‌نوعی باعث بروز تغییراتی در زندگی آن‌ها شده. بااین‌حال، مطالعات نشان داده که آزارواذیت خیابانی اغلب نادیده گرفته می‌شود یا آن‌را تقلیل می‌دهند؛ ضمن‌اینکه مردم اغلب، قربانیان را مقصر می‌دانند تا آزاردهندگان را! «کرل» می‌گوید که ایجاد احساس غیرانسانی و ناامنی در یک فرد، مسئله مهم در آزارواذیت خیابانی‌ست. ابراز تعاریف و واژه‌های جذاب و زیبا در قالبِ «متلک»، اصلاً «تحسین» به‌شمار نمی‌آید. او می‌افزاید: «این رخداد، قطعاً درمورد مسئله قدرت و کنترل است. این درمورد بی‌احترامی و نگاه تحقیرآمیز و ابزاری‌ست. در کشور خود و در اکثر جوامع جهان این پیشینه را داریم که ادعا (و متعاقباً تلقین) شده که فضای عمومی، حوزه‌ای مردانه است؛ ازاین‌رو، بسیاری از مردان و پسران می‌پندارند آزارواذیت زنان و دخترانی‌که با آن‌ها در مکان‌های عمومی مواجه می‌شوند، تفریح و بازیِ منصفانه‌ای برای آن‌هاست». طبق گزارش RAINN (بزرگ‌ترین نهاد غیرانتفاعی مبارزه با تجاوز جنسی در ایالات‌متحده)؛ یکی از بدترین اغماض‌ها دراین‌زمینه، تقلیل یک تجاوز آشکار کلامی، به «سرزنش» یا «تمجید» به‌خاطر ویژگی‌های ظاهری یا نوع پوشش است.
«هیوز-رابینسون» می‌گوید: «واقعاً شوکه شدم وقتی دیدم بعضی از دوستانم، با شنیدنِ اینکه کسی یا کسانی به من متلک گفته‌اند، شادمانه عنوان کرده‌اند که خوش‌به‌حالت؛ حتی وقتی بارداری هم موردتوجهی! چه‌بسا حسادت نیز کرده‌اند. باعث تأسف است؛ من از خانه بیرون نمی‌روم بااین‌تصورکه انگار روی صحنه تئاترم یا قصد ارائه خودم را داشته باشم. اتفاقاً با یادآوریِ متلک‌ها احساسی شبیه به این دارم که کسی یا کسانی دارند از بدنم بازجویی می‌کنند! بنابراین، هرزمان‌که از خانه بیرون می‌روم، احساس آسیب‌پذیری دارم. به افرادی‌که به‌هرشکل متلک می‌اندازند، می‌خواهم بگویم که زنان بیرون نمی‌آیند تا شما به آن‌ها برچسب بزنید یا کامنت خود را به فیزیک آن‌ها سنجاق کنید. اصلاً من نیازی به یک غریبه ندارم که بخواهد مرا تأیید کند!»