نگاهی به گروه جی-7
مهرداد ناظری
رهبران گروه جی-7 طی روزهای 19 تا 21 می سال جاری میلادی در هیروشیما (ژاپن) گردهم آمدند تا ایننشست را با تمرکز بر جنگ روسیه-اکراین، خلعسلاح هستهای، امنیت در حوزه انرژی و اقتصاد، چالشهای منطقه هند و اقیانوس آرام؛ و نیز تنگه تایوان برگزار کنند.
اولیندوره ایننشست در سال 1975 برگزار شد.
روسیه در سال 1998 به اینگروه پیوست؛ اما درپی «بحران کریمه» در سال 2014، عضویت اینکشور تعلیق شد.
سهم گروه جی-7 از اقتصاد جهان، 29.89درصد است.
رهبران هفت کشور صنعتی جهان موسوم به «گروه هفت» (G7) در بیانیه پایانی نشست اخیر خود، درخصوص فعالیتهای اتمی کره شمالی، جنگ اوکراین و برنامه هستهای ایران و چین اظهاراتی را مطرح کردند. آنها در آغاز نشست، متعهد شدند که «به جهانی بدون تسلیحات هستهای با امنیت کامل برای همه» دست یابند. اولین سند سران «گروه 7» با تمرکز بر خلعسلاح اتمی، روسیه را به «لفاظی غیرمسئولانه هستهای، تضعیف نظامهای کنترل تسلیحات و تلاش برای استقرار تسلیحات هستهای در بلاروس» و همچنین چین را به «تسریع ساخت زرادخانه هستهای بدون شفافیت» متهم کرد. بااینحال، سران اینگروه در بیانیه خود مدعی شدند رویکردهای سیاسی گروه هفت علیه چین و پیشرفت اقتصادی آن نیست. ازطرفی، سران «گروه 7» درادامه تأکید کردند که برای «ترک کامل، قابل راستیآزمایی و برگشتناپذیر» برنامههای تسلیحات اتمی و موشکهای بالستیک کره شمالی تلاش میکنند. وزرای مالی اینگروه پیشتر نیز در نشستی علیه برنامه هستهای ایران لفاظیهایی کرده بودند و اینبار نیز در نشست هیروشیما، جمهوری اسلامی ایران را به تنشزایی هستهای متهم و از تهران درخواست کردند تا «تنشزایی هستهای خود را متوقف کند». سران «گروه 7» همچنین در بیانیه پایانی خود، برجام را مفیدترین راهحل دیپلماتیک برای موضوع هستهای ایران توصیف کردند.