دانستنی‌های سفر به کُردکوی
«کردکوی» شهری‌ست در شمال‌شرق ایران و مرکز شهرستان «کردکوی» در غرب استان «گلستان». «کردکوی» از شمال به بندر ترکمن، از جنوب به رشته‌کوه‌های البرز شرقی و استان سمنان، از شرق به شهرستان «گرگان» و از غرب به شهرستان «بندرگز» محدود می‌شود. مردم «کردکوی» از قومیت طبری (مازندرانی) هستند و به‌زبان طبری سخن می‌گویند. «کِرد» (Kerd) در زبان طبری به‌معنای «گله‌دار» است که در لهجه مردم شرق استان مازندران و غرب استان گلستان به‌صورت «کارد» تلفظ می‌شود. کاردها نباید با قوم کُرد ساکن در مناطق غربی ایران، اشتباه گرفته شوند. «کردکوی» تا سال ۱۳۱۹ به «کردمحله (کاردمله)» مشهور بود که دراین‌روز نام «کردمحله» به «کردکوی» تغییر داده شد؛ ولی همچنان نام «کاردمله» در میان اهالی این‌منطقه رایج است. در منابع تاریخی، پیشینه شهر «کردکوی» را به دوره افشاریه نسبت می‌دهند. «نادرشاه» هنگام گذشتن از اورامانات کردستان، طوایف کرد منطقه را که تیراندازان ماهری بودند، برای تجهیز سپاه و مقابله با ترکمن‌هایی فرستاد که دائماً به مازندران و استرآباد حمله می‌کردند. آب‌وهوای «کردکوی» به‌دلیل نزدیکی به دریای «خزر»، بیشتر اوقات معتدل است؛ به‌طوری‌که در تیرماه که گرم‌ترین ماه سال محسوب می‌شود، دمای هوا به ۲۶درجه‌سانتی‌گراد می‌رسد. به‌این‌ترتیب، بهترین زمان سفر به «کردکوی» را می‌توان بهار و تابستان دانست؛ هرچندکه در همه فصول زیبایی‌های خاص منطقه خودنمایی می‌کنند. «تمیشه» از شهرهای تاریخی مهم سرزمین طبرستان است که بقایای آن از دوره ساسانی هنوز بر جای مانده. در داستان اساطیری ایران نیز از «تمیشه» به‌عنوان سکونت‌گاه «فریدون» یاد شده است. از ویرانه‌های این‌شهر می‌توان به «دیوار تمیشه» اشاره کرد که در نزدیکی روستای «سرکلاته» (خراب‌شهر) واقع است. «میل رادکان (معروف به گنبد رادکان)» از آثار ملی مهم استان «گلستان» است که در ۴۲کیلومتری جنوب «کردکوی» و در نزدیکی روستای «رادکان» قرار گرفته است. این میل که بیش از 1000سال قدمت دارد، در موقعیتی سوق‌الجیشی در دامنه‌های جنوبی رشته‌کوه البرز قرار گرفته و به‌نوعی نماد شهر «کردکوی» محسوب می‌شود. از دیگر آثار فرهنگی و تاریخی «کردکوی» می‌توان به «امامزاده ابراهیم(ع)» (روستای النگ) و «امامزاده روشن‌آباد» اشاره کرد. فراوانی دیدنی‌ها و مناظر چشم‌نواز پیرامون «کردکوی» در فصول مختلف، گوشه‌گوشه این‌شهرستان را به کارت‌پستال‌های دیدنی تبدیل کرده. منطقه محافظت‌شده «جهان‌نما» و روستای «درازنو»، روستای ییلاقی «یزدان‌محله» و پارک جنگلی «امام‌رضا(ع)»، از شناخته‌شده‌ترین دیدنی‌های طبیعی «کردکوی» و تفرجگاه‌های محبوبان منطقه هستند. آبشارهای «لاملیچ»، «شادان» و «دو آب» نیز طبیعت‌دوستان زیادی را به تماشای خود دعوت می‌کنند. صنایع‌دستی «کردکوی» شامل «حصیربافی، محصولات نمدی، لباس‌های محلی، سوزن‌دوزی، ظروف سفالی، چادرشب محلی و جوراب پشمی» می‌شود که با خرید آن‌ها به‌عنوان سوغاتی هیچ‌گاه خاطره سفر به این‌منطقه از ذهنتان پاک نخواهد شد. «ناردانک» یا «اِنارتیم» که همان دانه‌های خوشمزه و خوش‌رنگ انارهای ترش است و معمولاً برای ترش‌کردن طعم غذا استفاده شده و علاوه‌بر مصارف ساکنان روستایی، به‌عنوان سوغات در بازار شهر نیز فروخته می‌شود. اگر به «کردکوی» سفر کردید، یادتان باشد از غذاهای محلی این‌منطقه نظیر «کدو پلو»، «باقالی سیرو»، «آش‌ترشی»، «خمیر آش»، «آش گزنه»، «ماست مرغانه» و ... بچشید تا تجربه‌ای منحصربه‌فرد و استثنایی را برای خویش رقم بزنید. شیرینی‌های سنتی «کردکوی» مانند «نان‌برنجی»، «پشت‌زیک» (سوهان کنجدی)، «قتلمه»، «نان‌تابه‌ای»، «حلوا گردویی» و «حلوا تخم گشنیز» نیز می‌توانند کامتان را شیرین کنند و سوغاتی لذیذی از این دیار باشند.