جشنواره موسیقی فجر

نگاهی به اجرای کاوه آفاق در قالب جشنواره موسیقی فجر
کاوه آفاق: خودم را مدیون مردم می‌دانم
وقتی تماشاگری نامِ «جان لنون» را برای تحسینِ آفاق به کار برد، او نه تنها خوشحال نشد که نارحت هم شد. پیراهنی سفید، جلیقه‌ای مشکل، شلواری سیاه و کفشهایی سیاه‌تر. مثل همیشه مچبندی به رنگ‌های پرچم ایران به دستش بسته و این بار عینکی هم بر چشم دارد. موهایش مثل همیشه لخت است گاهی دستی به میانشان می‌کشد تا شاید حالتی ثابت بگیرند که نمی‌گیرند. گیتارش هم حمایل بر دوشش هست، گیتاری که در میانه‌های اجرا شکست؛ بس که بازی‌گوشی کرد بر روی صحنه. در میان همه‌ی این متعلقات اما عینک ماجرای اصلیِ کنسرت بود. در میانه‌های اجرا عینکش را برداشت تا قطعه‌ای را بخواند. وقتی قطعه تمام شد، عینکش را بر روی چشمانش زد، قیافه‌ای گرفت و لبخندی به تماشاگران هدیه کرد. یکی زآن میانه فریاد برداشت: «جان‌لنون». تماشاگر می‌خواست بگوید که خوشتیپ هستی و این خوشتیپی هم به خطر شباهتت به «جان لنون» است. این درست همان چیزی است که برخی از شنیدنش خوشحال می‌شوند و به خود می‌بالند که شبیهِ فلان بازیگر یا خواننده‌ی خارجی هستند. علتش هم واضح است؛ برای ما اینچنین جا افتاده که خارجی‌های چشم آبی همیشه از ما بهتر و خوش‌تیپ‌ترند. شاید به همین دلیل است که گاهی بر سرِ شباهت با سلبریتی‌هایشان رقابت هم می‌کنیم. کاوه آفاق اما اینچنین نکرد. وقتی تماشاگری نامِ «جان لنون» را برای تحسینِ آفاق به کار برد، او نه تنها خوشحال نشد که نارحت هم شد. «اون انگلیسی بند پوتینمم نیست. جان لنون اسطوره خیلی‌ها بوده البته اسطوره من نیست و مرد مقاوم و توانمندی بود و من براش احترام قائلم. البته اگه چند دهه پیش منم همه رسانه‌های دنیا رو داشتم و سرمایه‌دارای غولی پشتم بودن صدبرابر جان لنون میشدم. نژادپرست نیستم؛ کشورم رو دوست دارم. ناسلامتی ما ایرانیم، انگلیس یه جزیره است که اندازه خراسان هم نیست». به هر روی کاوه آفاق خواننده‌ای است که سال‌ها به صورت زیرزمینی فعالیت کرد و مجوز نداشت. اما در سال گذشته و در اقدامی جدید این خواننده مجوز گرفت تا بتواند در ایران با خیال راحت آلبوم منتشر کند و کنسرت بدهد. شاید اگر جمله‌های بالا باور واقعیِ آفاق نبود، در همان سال‌هایی که مجوز نداشت ایران را ترک می‌کرد. پس شاید بشود حرف‌هایش را به حساب خودباوری گذاشت نه توهم. البته حرف‌های کاوه آفاق به همین‌جا ختم نشد و در بخش دیگری از کنسرت خطاب به حاضران در سالن برج آزادی گفت: «من یک خواننده هستم ولی اگر لطف شما نبود، الآن یک دوره‌گرد بودم. من خودم را مدیون شما و اصحاب رسانه می‌دانم چون اگر حمایت شما نبود، ما باید فوت می‌کردیم». آفاق در طول اجرا بارها تاکید کرد که اجرا در جشنواره موسیقی فجر محدودیت‌های زمانی دارد. البته در نهایت با همراهی مسئولان سالن، آفاق و گروهش توانستند قطعه‌هایی که تماشاگران می‌خواستند را اجرا کنند.

«کاکوبند» برای جنگ و صلح نواخت
گروه موسیقی «کاکوبند» عصر روز ۲۴ دی ماه اجرای خود را با موضوع جنگ افروزی مدعیان صلح در منطقه اجرا کرد. به گزارش مهر، در اولین روز از برگزاری سی و دومین جشنواره موسیقی فجر در حالیکه پیش از این گروه موسیقی «کاکوبند» در نشست خبری گروه های تلفیقی جشنواره حاضر نشده بود، سر وقت و راس ساعت ۱۸:۳۰ اجرای خود را در برج آزادی برای خیل مشتاقان خود آغاز کرد. پیش از شروع برنامه توسط این گروه توضیحی برای علاقه مندان ارائه شد مبنی بر اینکه گرچه مخاطب در فرازهایی از این اثر (اجرا) حس می کند خواننده کلام را از یکی از زبان ها وام گرفته است، به لحاظ موضوعی این اثر به جنگ افروزی مدعیان صلح در منطقه اشاره دارد و این ستمگریها را با تاریخ دیرینه زورمداران و جنگ افروزان در جهان پیوند می زند. در طول اجرا مانند همیشه هیچ متن و کلامی را نمی شد در فحوای کلام خوانندگان دنبال کرد و به نتیجه معنایی واحدی دست پیدا کرد اما کلیپ هایی برای هر یک از تنظیم ها در نظر گرفته شده بود که حس جنگ، کشتار، حبس بودن انسان در افکار جنگ طلبانه و خشونت و اسارت انسان را با بیانی تصویری و متنوع منتق می کرد و به طور مستقیم بر حس اجرا و موسیقی اثر می گذاشت. در این اجرا که سروش بی غش دل درامز، حامد پیرا سازهای بادی، کیوان فرشیدنیا گیتار باس، مهران غلامی درامز، احسان شفیعی پرکاشن و سعید جامع درامز می نواختند، امیر علیزاده آهنگساز گروه و کاکو و زولا خوانندگان گروه حضور داشتند. ۲ خواننده گروه به دنبال معنایی که به دنبال بیان آن در اجرا بودند با پوشیدن لباس های سیاه و سفید گویی ما را به جهان خیر و شر دعوت می کردند. بیش از هر لباس دیگری لباس نوازنده سازهای بادی جلب توجه می کرد که لباس چوپان ها را به تن کرده بود. گروه «کاکوبند» که یک موسیقی تلفیقی ایرانی را اجرا می کنند گویی از تکنیک غربی سود می برند تا احساس شرقی را درون آن بریزند و از همین رو به نظر می رسد در ارتباط برقرار کردن با مخاطب موفق هستند چرا که در این اجرا هر قطعه با تشویق حاضران همراه بود و حتی درخواست های مکرر تماشاگران از اعضا برای اجرا قطعه ای خاص نشان می داد اجراها و آلبوم های گروه را دنبال کرده اند. «کاکوبند» چند قطعه از آلبوم «دعوت» و چند قطعه جدید در این کنسرت اجرا کردند.

بلیط کنسرت؛ راه فرار اتومبیل توقیف شده سیامک عباسی
شب گذشته در ایست‌وبازرسیِ خیابان سئول ماشینِ حاملِ سیامک عباسی به دلیل اینکه راننده مدارک رانندگی ندارد، متوقف می‌شود اما بلیط کنسرت به داد این خواننده می‌رسد. به تسنیم، سیامک عباسی را نباید به چهره شناخت، نما آهنگ‌های انیمیشنی او شناخته شده‌تر هستند. نزدیک به شش سال است که از تهیه، تولید و ارائه نماهنگ «خوشبختیت آرزومه» در قالب انیمیشن می‌گذرد و تنها چهار ماه است که هوادارنش، چهره او را می‌بینند. با این حال «خوشبختیت آرزومه» همچنان از آثاری است که بسیاری از علاقه‌مندان موسیقی را به کنسرت سیامک عباسی می‌کشاند. سیامک عباسی برای اولین بار است که در سی دومین جشنواره بین المللی موسیقی فجر حضور دارد. اجرای او شب گذشته جمعه 24 دی 1395 در سالن میلاد نمایشگاه بین المللی برگزار شد. در صدای عباسی برای خواندنِ قطعه نخست، استرس هویدا بود. به گونه‌ای که خودش هم به این مسئله اعتراف کرد و گفت: از شهریور ماه امسال برگزاری کنسرت را آغاز کرده‌ام، با این وجود، ورودی کنسرت‌ها استرس دارد و از همه شما عذر خواهی می‌کنم. سیامک عباسی برای اینکه با هوادارنش خودمانی‌تر شود و شاید از استرسش نیز بکاهد به موضوع جالبی اشاره کرد. این خواننده خطاب به هوادرانش گفت: «ماشینی که من را به سمت نمایشگاه بین المللی می‌آورد، از سوی ایست بازرسی نگه داشته شد و چون راننده مدارک نداشت، ماشین ما را نگه داشتند. کم بود این کنسرت نیز برگزار نشود، یکی از دوستان، بلیط کنسرت را نشان داد و گفت که من امشب اجرا دارم. اینگونه توانستم به موقع به این اجرا برسم».