24 آبان؛ روز کتاب و کتاب‌خوانی
در سال 1372 بود که 24 آبان به‌عنوان «روز کتاب و کتاب‌خوانی» تعیین شد. این‌روز، یکی از روزهای «هفته کتاب» نیز هست. نخستین «هفته کتاب» جمهوری اسلامی در روزهای 4 تا 10 دی‌ماه سال 1372 با پیام رهبر فرزانه انقلاب اسلامی برگزار شد. در هفته کتاب، در مدارس، مساجد، دانشگاه‌ها و استان‌های کشور نمایشگاه‌ها و جشن‌های کتاب و سخنرانی در موضوع چاپ و نشرِ کتاب برگزار می‌شود. کتاب، محصول تجربه‌های بشری و خلاقیت‌های ذهنی و آموخته‌های درازمدت انسان است. سهم کتاب در انتقال دانش‌ها گاهی به‌مراتب بیشتر و فراتر از دیگر ابزار آموزشی‌ست. کتاب وسیله‌ای بوده که دانش بشری به‌مدد آن از تباه‌شدن مصون می‌ماند و به آیندگان منتقل می‌شود. پدیدآوردن آثار علمی و فرهنگ مکتوب از توصیه‌های مهم اولیای دین است و به گسترش دانش کمک می‌کند و به‌عنوان میراث‌فرهنگی برای نسل‌های آینده ماندگار می‌شود. بی‌گمان، ذخیره و میراثی سودمندتر و باارزش‌تر از کتاب نیست؛ چراکه کتاب، مایه آرامش روحی انسان است. کتاب همدمی‌ست که اندوه را می‌زداید و مطالعه کننده را از تنهایی درمی‌آورد و به او حکمت‌های جان‌پرور می‌آموزد. درواقع وقتی جهل و بی‌خبری، جامعه‌ای را از پای درآورد یا شبهه‌ها ذهن جوانان را فلج کند، بی‌شک یکی از مهم‌ترین کارهایی‌که می‌تواند آفت جهل را بزداید، مطالعه است و آنچه می‌تواند شبهه‌های ذهنی را دفع کند و ایمان و اطمینان را به قلب‌ها بازآورد، کتاب‌خوانی‌ست. گرفتاران در چنبره پرسش‌ها و محاصره‌شدگان میان انبوه شبهه‌ها، می‌توانند برای استمداد فکری به کتابخانه مراجعه کنند و از آنجا نیرو گیرند و به جنگ شبهه‌ها بروند و پاسخی در برابر القائات و شبهه‌افکنی‌های دیگران بیابند. یک کتاب خوب، ماندگار و تأثیرگذار، چگونه به یک اثر خاطر آفرین و ماندگار بدل می‌شود؟ یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های چنین آثاری، درنظرگرفتن این‌نکته مهم است که این‌گونه کتاب‌ها دست‌کم پاسخی به یکی از سؤال‌ها یا نیازهای مخاطبان خود بدهند؛ پاسخی که باتوجه‌به اولویت‌ها، زیبا و متین و استوار و قانع‌کننده باشد. برای‌اینکه اثری ماندنی شود، باید خوب باشد. آثار خوب در دل‌ها جا می‌گیرند و کهنه نمی‌شوند. خوب هم که می‌گوییم یعنی پاسخ به یک سؤال و یک نیاز باشد. «خوب» فقط معنایش این‌نیست‌که ازلحاظ هنری خوب تنظیم شده و خیلی عمیق باشد؛ بلکه ممکن است این‌طور نباشد؛ لیکن پاسخی به یک نیاز باشد.