28 آبان؛ روز پرستار و بهورز
«روز پرستار و بهورز» در تقویم جمهوری اسلامی ۵ جمادی‌الاول مصادف با ولادت «حضرت زینب(س)» نام‌گذاری شده است. تا اواخر قرن نوزدهم میلادی و حتی تا ۲۵سال پس از آغاز قرن بیستم حرفه‌ای به‌نام «پرستاری» در ایران وجود نداشت. در سال ۱۹۲۵ نخستین آموزشگاه پرستاری در ایران توسط یک هیئت مذهبی خارجی در شهر «تبریز» و سپس در «ارومیه» و همین‌طور شهرهای دیگر گشایش یافت؛ اما اولین «آموزشگاه پرستاری ایران» در سال ۱۳۱۶ با اجازه وزیر فرهنگ وقت (دکتر علی‌اصغر حکمت) و با استادی «دکتر جهانشاه صالح» احداث شد که برنامه آموزشی و علمی پرستاران ابتدا در «بیمارستان وزیری» صورت می‌گرفت اما به‌دلیل نبود وسایل کافی مجبور شدند آن‌را به بیمارستانی در خیابان «ژاله» منتقل کنند. آموزشگاه در‌آن‌زمان با مدرک سیکل متوسطه شاگرد می‌پذیرفت و سه‌دوره فارغ‌التحصیل داشت. در سال ۱۳۴۴ «آموزشگاه عالی پرستاری ایران» به‌عضویت «شورای‌عالی پرستاران انگلستان»؛ و در سال ۱۳۴۷ سیستم درسی واحدی در‌این‌آموزشگاه به‌اجرا درآمد. در سال ۱۳۵۰ برای کسب درجه لیسانس پرستاری، تعداد واحدهای درسی پرستاران از ۱۰۳ واحد، به ۱۴۰ واحد افزایش یافت و چهارسال‌بعدش نیز مقرر شد برنامه تحصیلی دانشجویان پرستاری مشابه سایر برنامه‌ها تحصیلی لیسانس در سطح کشور اجرا شود. بد نیست بدانیم که اولین «هفته پرستاری» در ایران در ۱۵ تا ۲۲ اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۳۶ برگزار شد؛ برگزاری این‌رویداد به‌دنبال تصمیمات نهمین جلسه کنفرانس بهداشت جهانی و اولین کنفرانس پرستاری بین‌المللی در تهران بود. علت انتخاب آن هفته در‌آن‌سال مقارن‌شدن با روز ۱۲ مهر (روز تولد فلورانس نایتینگل؛ بنیان‌گذار پرستاری نوین) بود. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ روز تولد «حضرت زینب(ع)» به‌عنوان «روز پرستار» نام‌گذاری شده است.