4 اسفند؛ روز میلاد حضرت علی‌اکبر(ع)
حضرت «علی‌اکبر» فرزند امام‌حسین(ع) در بین سال‌های 33 تا 35 هجری قمری از مادری به‌نام لیلا (دختر ابی مره) در شهر مدینه چشم به جهان گشود. وی در مکتب انسان‌ساز پدر شیوه‌های صحیح دفاع از مکتب و اطاعت از امامت و حمایت از آرمان‌های مقدس آن‌را آموخت. او در روز عاشورا اولین‌نفر از بنی‌هاشم بود که پس از مبارزه جانانه، جام شهادت را سر کشید. در ایران، روز میلاد ایشان به «روز جوان» نام‌گذاری شده است. مادر بزرگوارش پسری آورد؛ رشید، دلیر، زیبا، شبیه‌ترین کس به رسول خدا(ص)، رویش روی ایشان و گفتگویش گفتگوی ایشان. هرکسی‌که آرزوی دیدار رسول خدا(ص) را داشت بر چهره پسر لیلا می‌نگریست؛ تاآنجاکه پدر بزرگوارش می‌فرماید هرگاه مشتاق دیدار پیامبر می‌شدیم به چهره او می‌نگریستیم؛ ازاین‌رو، روز عاشورا وقتی اذن میدان طلبید و عازم جبهه پیکار شد، امام‌حسین(ع) چهره به آسمان گرفت و گفت «اللهم اشهد علی هؤلاء القوم فقد به رز الیهم غلام اشبه الناس برسولک محمد خلقا و خلقا و منطقاً و کنا اذا اشتقنا الی رؤیه نبیک نظرنا الیه». حضرت علی‌اکبر(ع) اولین شهید عاشورا از بنی‌هاشم بود. شجاعت و دلاوری و نیز رزم‌آوری و بصیرت دینی و سیاسی ایشان، در سفر کربلا و به‌ویژه در روز عاشورا تجلی کرد. سخنان و فداکاری‌های وی نیز به‌خوبی مؤید این مطلب است. جوان، محتاج اسوه و الگوست. اسوه و الگوی جوان، باید جوان باشد؛ تا فضایل و کمالات این جوان دست‌یافتنی و ملموس باشد. قرآن برای زندگی بشر، اُسوه و الگو معرفی می‌کند: «و لکم فی رسول‌الله اسوه حسنه». اگر پیامبر(ص) و سبک زندگی نبوی اسوه و الگوست، هر شخص و سبک دیگری اگر بخواهد اسوه و الگو باشد، باید رنگ‌وبوی پیامبر(ص) را داشته باشد و «اشبه الناس خلقاً خُلقاً و منطقاً به رسول‌الله» باشد. امام‌حسین(ع) حضرت علی‌اکبر(ع) را عصاره بنی‌هاشم و شبیه‌ترین مردم به پیامبر (ص) دانسته و فرمود هروقت دلمان برای رسول‌الله تنگ می‌شد، مشتاق زیارت علی‌اکبر(ع) می‌شدیم و زیارت و ملاقات علی‌اکبر(ع) بود که دلمان را در فراق پیامبر صلی‌الله علیه و آله تسلی می‌بخشید.