دانستنی‌های سفر به چابهار
«چابهار» مرکز شهرستان «چابهار» و جنوبی‌ترین شهر «سیستان‌وبلوچستان» است که در نزدیکی دریای «مکران» و اقیانوس «هند» قرار دارد. اقیانوس‌پیما‌ها می‌توانند به‌راحتی در اسکله آن پهلوگیری کنند. بندر «چابهار» نزدیک‌ترین راه آبی به کشورهای محصور در خشکی مثل ازبکستان، تاجیکستان، قرقیزستان، ترکمنستان، افغانستان و قزاقستان است. «چابهار» به‌دلیل موقعیت خاصی که دارد، جزو بندرهای مهم بازرگانی کشور به‌حساب می‌آید و سرمایه‌گذاری‌های مختلفی در آن انجام شده است. این‌موضوع باعث شده راه‌های ارتباطی آن به شهرها و کشورهای دیگر بیشتر شود. فرودگاه «چابهار» نیز میزبان پروازهای مختلفی‌ست که از کل ایران به این‌شهر می‌روند. آب‌وهوای «چابهار» همان‌طورکه از نامش پیداست؛ درطول‌سال معتدل و بهاری‌ست. شهر «چابهار» را می‌توان خنک‌ترین بندر جنوبی ایران دانست. بهترین زمان سفر به «چابهار» بین آبان تا اواسط فروردین است. از دیدنی‌های تاریخی آنجا باید به موزه محلی «چابهار» اشاره کرد؛ این موزه دوطبقه است. در یکی از طبقات اشیاء تاریخی که از شهر «چابهار» کشف شده را می‌بینید و در طبقه دیگر موزه مردم‌شناسی و اسناد و کتاب‌های تاریخی وجود دارد. «مسجد جامع دزک» یکی از مساجد مهم دوره صفویه است که دیوار آن از خشت و گل؛ و سقف آن از تنه درخت خرما، گز و کنار ساخته شده. «مسجد جامع تیس» نیز از قدیمی‌ترین مساجد ساخته‌شده در ایران است و قدمتش به ۱۲۵۰سال‌پیش برمی‌گردد. «قلعه پیروز گت» قدمتش به دوران اشکانیان و ساسانیان برمی‌گردد. تنها قسمت‌های باقی‌مانده از آن کشیک‌خانه و قراول‌خانه است. «ساختمان تلگراف‌خانه» قدیمی‌ترین بنای مدرن بندر «چابهار» است که در دوره قاجار توسط انگلیسی‌ها ساخته شده. «روستای باستانی تیس» یکی از روستاهای تاریخی ایران است که در زمان هخامنشیان حیات و زندگی داشته و بعد از هخامنشیان تبدیل به بندر شد. «گورستان جن تیس» از ترسناک‌ترین بخش‌های روستای «تیس» است که به‌گفته محلی‌ها؛ اجنه در آن دفن شده‌اند! «روستای درک» نیز یکی از زیباترین روستاهای «چابهار» است که کویر و دریا را باهم دارد. «جنگل‌های حرا» یکی از جذاب‌ترین جاذبه‌های طبیعی ایران به‌شمار می‌رود. درختان این جنگل در دل آب فرورفته‌اند. غارهای جذابی که در روستای «تیس» قرار دارد، با نام «بان مسیتی» شناخته می‌شوند. در‌کل، سه غار هستند که یکی‌ازآن‌ها طبیعی و دوتای دیگر دست‌کند هستند. «درخت مکرزن» نیز از جاذبه‌های آنجاست؛ درواقع، «مکرزن» نامی‌ست که محلی‌ها روی درخت انجیر معابد گذاشته‌اند. قدمت آن بالای 100سال است و در نزدیکی زیارتگاه قرار دارد. «کوه‌های مریخی» را باید یکی از زیباترین مناطق طبیعی «چابهار» نامید که در مسیر ۵۰ کیلومتری «چابهار» به روستای «گواتر» قرار دارد و شباهتش به کوه‌های مریخ باعث شده که آن‌را به‌این‌نام بخوانند. «تالاب لیپار» تنها تالاب صورتی‌رنگ ایران و جزو چهار تالاب صورتی جهان به‌حساب می‌آید. دراین‌تالاب می‌توانید پرندگان مختلفی مثل فلامینگو، تیهو، جیرفتی، عقاب دشتی، کشیم و چنگر را ببینید. برای امتحان غذاهای محلی این‌شهر می‌توانید این‌ها را امتحان کنید: «بت ماش» یکی از غذاهای پرانرژی و مقوی «چابهار» که در فصل سرما پخته می‌شود. مهم‌ترین مواد اولیه‌ای که در پخت این غذا استفاده می‌شود، برنج، ماش و سبزی‌های معطر است. «تخلان» که از گندم، دنبه گوسفند و بره تشکیل شده است. این غذا به‌دلیل طبع گرمی که دارد بیشتر در فصل‌های سرد سال پخته می‌شود. «تنورچه» یکی از غذاهای خوشمزه «چابهار» است که در تنور پخته می‌شود. برای پخت آن گوشت را یا به سیخ می‌کشند یا به‌شکل کامل در تنور کباب می‌کنند. «کراهی میگو» از معروف‌ترین غذاهای دریایی «چابهار» است. برای پخت آن درابتدا میگو را با پیاز تفت می‌دهند و سپس به آن گشنیز و ادویه‌های مخصوص اضافه می‌کنند و صبر می‌کنند تا دم بکشد. از سوغاتی‌های معروف «چابهار» باید به صنایع‌دستی و نان‌های محلی اشاره کرد که شامل «سوزن‌دوزی و گلابتون‌دوزی» و نان‌های محلی مثل «تینی»، «گجری سنت»، «نان ویژه عشایر» و «نان ذرت» می‌شود. برای تهیه ادویه‌های هندی معروفش نیز می‌توانید سری به مراکز خاص نظیر «ادویه مهاراجه» بزنید. یادتان باشد در سفر به «چابهار» حتماً سری به بازار میوه‌وتره‌بار این‌شهر هم بزنید تا با چندنوع میوه جدید آشنا شوید. میوه گرمسیری «گوآوا (Guava)» یا «زیتون محلی» ازآن‌جمله‌اند.