22 اسفند؛ روز چهارشنبه‌سوری
آخرین چهارشنبه هرسال در ایران را با نام «چهارشنبه‌سوری» می‌شناسند. «چهارشنبه‌سوری» را می‌توان جشن پیشواز برای «عید نوروز» و شادی برای به‌پایان‌رسیدن ایام سرد دانست. دراین‌جشن با پریدن از روی آتش، بدی‌ها و بیماری‌ها را به آتش می‌سپارند تا در آن بسوزند و به‌جای‌آن، گرما و انرژی آتش را برای شروع سال جدید دریافت کنند. روز «چهارشنبه‌سوری» امسال مصادف است با 22 اسفند 1402؛ مقارن با روز نخست ماه مبارک رمضان. «چهارشنبه‌سوری» در ایران با آداب‌ورسوم خاصی برگزار می‌شده و خانواده‌ها را دورهم جمع می‌کرده است. میان این آداب‌ورسوم، بعضی کارها در بیشتر نقاط ایران عمومیت داشت و معمولاً همه مردم یک منطقه آن‌را انجام می‌دادند. برخی کارها هم رسوم مخصوص‌به‌خود را داشت؛ رسومی که از فرهنگ مردم آن‌منطقه و داستان‌ها و روایاتی که از این‌شب وجود داشت، نشئت می‌گرفت. یکی از رسوم «چهارشنبه‌سوری» در ایران بوته‌افروزی‌ست؛ به‌این‌شکل‌که هر خانواده بر پشت‌بام، حیاط یا فضای باز خانه خود، بوته‌های خشک یا گون را در سه، پنج یا هفت (اعداد فرد) کپه آماده می‌کرد و با تاریک‌شدن هوا که همگی دورهم جمع می‌شدند، این کپه‌ها را آتش می‌زدند و از روی آن می‌پریدند. البته دیده شده در برخی از شهرهای ایران، کپه‌هایشان با اعداد زوج هماهنگ است. جالب است بدانید در بعضی از منابع، پریدن از روی آتش را که تقریباً در همه جای ایران متداول است، به قصه اساطیری «سیاوش» تعبیر کرده‌اند. دراین‌داستان، «سیاوش» از آتش گذر می‌کند و به‌علت پاک‌بودنش، سالم می‌ماند. درواقع، این اعتقاد وجود داشته که با گذر از آتش، بیماری‌ها از فرد دور می‌شود. ازاین‌رو، هنگام پریدن از روی آتش می‌خواندند: «زردی من از تو، سرخی تو از من!»