فیلم‌هایی که پیش از مرگ باید ببینید!
«زمین» فیلمی در ژانر درام به‌کارگردانی مشترکِ «الکساندر داوژنکو» و «یولیا سولنتسه وا» است که در سال ۱۹۳۰ منتشر شد. از بازیگران آن می‌توان به خودِ «یولیا سولنتسه وا»، «استپان شکورات»، «یلنا ماکسیموا»، «میکولا نادمسکی» و «سمیون سواشنکو» اشاره کرد. این فیلم 76دقیقه‌ای، به روند «کولاک‌زدایی» (سرکوب سیاسی و سلب مالکیت از کولاک‌ها که اصطلاحی برای تعریف دهقانان مرفه در‌آن‌دوره است؛ و خانواده‌های آن‌ها در بازه ۱۹۲۹ تا ۱۹۳۲) در برنامه پنج‌ساله‌اول اتحاد جماهیر شوروی می‌پردازد؛ و به‌عبارتی، فیلم از «سه‌گانه اوکراین» ساخته «داوژنکو» است. فیلم‌نامه آن، از زندگی و تجربه شخصیِ «داوژنکو» از این پروسه در زادگاهش (اوکراین) الهام گرفته شده است. فیلم «زمین» را معمولاً به‌عنوان شاهکار «داوژنکو» و یکی از بهترین آثار ساخته‌شده در تاریخ می‌شناسند. این اثر، در نمایشگاه جهانی 1958 در فهرست «12 بروکسل» رتبه 10 را کسب کرد. داستان آن چنین است: «واسیلی» کشاورز جوانی‌ست که برای نخستین‌بار، یک تراکتور را به روستایشان در اوکراین می‌آورد تا از‌این‌طریق کشاورزی روستا را رونق بخشد؛ اما تعدادی از مردم روستا، چشم دیدن موفقیت «واسیلی» را ندارند و این خود تبدیل به یک هیاهو در میانه تغییرات سیاسی درآن‌منطقه می‌شود. گاه البته از این اثر برداشت‌های دیگری نیز شده است؛ مثلاً می‌گویند که تمام فیلم در ستایش طبیعت شکل می‌گیرد و طبیعت را «مادر هستی» می‌خواند که پیوندی ناگسستنی با انسان دارد. از‌این‌رو، نگاه انسان به آسمان را رد می‌کند و نگاه‌کردن به زیرِ پا و طبیعت پیرامونش را پیشنهاد می‌دهد. در انتهای اثر نیز به‌مانند شروع آن، با نماهای مختلف از طبیعت مواجه می‌شویم که سکانسی طولانی را شکل می‌دهد: نماهای مختلفی که «سیب» در آن نقش مهمی ایفا می‌کند و در نمای آخر به تصویر یک زن و مرد؛ و عشق می‌رسیم که در ادامه این طبیعت شکل می‌گیرد. دیگر مایه مهم فیلم، تقابل سنت است با مدرنیته: پدر، مخالف تکنولوژی‌ست و پسر، موافق آن. نگاه پدر به گذشته است و نگاه پسر به آینده؛ اما نهایتاً این نگاه پسر است که بر حس جمعی چیره می‌شود و فیلم عملاً درهای خود را به‌روی مدرنیسم باز می‌کند و یادآور می‌شود: طبیعت و جهان «با‌صلابت» به راه خود ادامه می‌دهد.