فیلم‌هایی که پیش از مرگ باید ببینید!
دراکولا
«دراکولا» یک فیلم سینماییِ خون‌آشامی و فراطبیعیِ ترسناک محصول سال ۱۹۳۱ در ایالات‌متحده و به‌کارگردانی و تهیه‌کنندگی «تاد براونینگ» برپایه فیلم‌نامه‌ای نوشته «گرت فورت»؛ با هنرنماییِ «بِلا لوگُشی (یا لوگوسی)»، «دیوید منرس»، «هلن چندلر»، «دوایت فرای» و «ادوارد وان اسلون» است. این فیلم بر‌اساس نمایشنامه «دراکولا» (۱۹۲۴) اثر «همیلتون دین» و «جان ال. بالدرستون»؛ از رمان محبوب «دراکولا» (۱۸۹۷) به‌قلمِ «برام استوکر» اقتباس شده است. «لوگُشی» در نقش «دراکولا»، خون‌آشامی را به‌تصویر می‌کشد که از ترانسیلوانی به انگلستان مهاجرت کرده و خون قربانیانِ زنده؛ از‌جمله نامزد مردی جوان را می‌نوشد! درواقع، خلاصه‌داستان چنین است: «رنفیلد» (فرای)، فروشنده املاک‌ومستغلات، به ترانسیلوانی سفر می‌کند تا مقدمات فروش یک خانه بزرگ قدیمی و البته متروک انگلیسی را به بیگانه‌ای مرموز به‌نام «کُنت دراکولا» (لوگُشی) فراهم کند؛ اما «کُنت» به قالب اصلی خود؛ خون‌آشامی ۵۰۰ساله، در‌می‌آید، «رنفیلد» را می‌گزد و او را بَرده خود می‌کند تا مقاصدی که در سر دارد را عملی سازد. این فیلمِ 45دقیقه‌ای که توسط شرکت «یونیورسال پیکچرز» تولید و توزیع شده، اولین اقتباس سینماییِ دارای صوت از رُمان «استوکر» است. چندین بازیگر برای ایفای نقشِ اصلی در‌نظر گرفته شده بودند؛ اما «لوگُشی» که قبلاً این نقش را در «برادوِی» (در یک تئاتر) بازی کرده بود، نهایتاً به این نقش رسید. بخش‌های زیادی از آن، در شهرک سینماییِ «یونیورسال استودیوز لوت» (در کالیفرنیا) فیلم‌برداری شد. «دراکولا» پس از موفقیت تجاری و کسب محبوبیت نزدِ منتقدان، با دنباله‌ها و اسپین‌آف‌های متعددی ادامه یافت و تأثیری قابل‌توجه بر فرهنگ‌عامه داشت. ضمناً شیوه برساختِ «لوگُشی» از «دراکولا»، این شخصیت را به‌عنوان یک «نماد فرهنگی» و نیز «کهن‌الگوی خون‌آشام» در آثار داستانیِ بعدی معرفی کرد. در سال 2000، فیلم توسط «کتابخانه کنگره آمریکا» برای ثبت‌وحفظ در «فهرست ملی فیلم» به‌عنوان «از‌لحاظ فرهنگی، تاریخی، یا زیبایی‌شناختی مهم» انتخاب شد. اولین گزینه برای ایفای نقش «کُنت دراکولا» بازیگر هزارچهره آن‌روزها؛ «لان چینی» بود که اندکی قبل از پیش‌تولید، از دنیا می‌رود و برنامه‌‌ریزی‌ِ استودیو را به‌هم می‌ریزد. این اثر با بودجه 355هزاردلاری، در برنامه‌ای 36روزه فیلم‌برداری شد و طیِ روندِ ساخت، حواشیِ بسیاری را پشت‌سر گذاشت. کارگردان، از سکوت‌های طولانی در صحنه‌ها و کلوزآپ شخصیت‌ها برای جلوه‌های دراماتیک فیلم استفاده کرد و در بحثِ روایت، چند عنوان توضیحی در دلِ اثر و یک مقاله روزنامه را برای پیشبرد داستان به‌کمک گرفت.