فیلم‌هایی که پیش از مرگ باید ببینید!
فرانکنشتاین
«فرانکنشتاین» (در گویش عامه «فرانکشتاین») فیلمی در ژانر ترسناک و علمی-تخیلی با مدت‌زمان ۷۱دقیقه ساخته «جیمز ویل» با تهیه‌کنندگی «کارل لملی» و بازیِ «بوریس کارلوف»، «کالین کلایو» و «می کلارک» محصول ۱۹۳۱ ایالات‌متحده است. این اثر، اقتباسی‌ست از رمان «فرانکنشتاین» نوشته «مری شلی». در سال ۱۹۹۱ «کتابخانه ملی کنگره آمریکا» این فیلم را به‌دلیل اثر قابل‌توجه تاریخی، فرهنگی «در فهرست ملی ثبت فیلم» به‌ثبت رسانید. داستان آن درباره دانشمند جوانی به‌نام «دکتر هنری فرانکنشتاین» (کلایو) است که خود را مشغول آزمایش‌هایی برای حیات‌بخشیدن به مردگان کرده و تحقیقاتش را با‌استفاده‌از اجسادی که به‌کمک دستیار عجیب و گوژپشتش «فریتس» (فرای) از گورستان‌ها می‌رباید، به‌انجام می‌رساند؛ اما این ماجراجویی، به یک رویداد شوم می‌انجامد. مخلوقی که درواقع، هیولای (بی‌نام) موسوم به «هیولای فرانکنشتاین» اثر محسوب می‌شود و در دنباله‌هایی متعدد نیز رؤیت شد، به‌زیبایی توسط «بوریس کارلوف» (اساساً شهرتش را مدیون بازی در سه فیلم «فرانکنشتاین» (۱۹۳۱)، «عروس فرانکنشتاین» (۱۹۳۵) و «پسر فرانکنشتاین» (۱۹۳۹) بود) به‌تصویر کشیده شده است. گریم قابل‌توجه هیولا را نیز میک‌آپ آرتیست معروف هالیوود «جک پیرس» انجام داد. این فیلم که توسط «یونیورسال پیکچرز» تهیه و توزیع شد، پس از اکران، به موفقیت تجاری دست یافت و مورد‌استقبال عموم منتقدان و تماشاگران قرار گرفت. تعدادی دنباله و اسپین‌آف را نیز ایجاد کرد و تأثیر قابل‌توجهی بر فرهنگ‌عامه داشت: شمایل یک دانشمند دیوانه با دستیار قوزدارش؛ از‌آن‌زمان به یک نماد تبدیل شد! گفته شده که در سال 1930، استودیو «یونیورسال» 2.2میلیون‌دلار از درآمدش را از دست داده بود. در 12 فوریه 1931، «دراکولا» طیِ تنها 48ساعت پس از اکران در نیویورک، 50هزار بلیت فروخت و روندی پرشتاب در گیشه ایجاد کرد که به سودی بالغ‌بر 700هزاردلار ختم شد؛ یعنی بزرگ‌ترین فروش اکران «یونیورسال» در 1931. درنتیجه، رئیس آن (کارل لمل جونیور) برنامه‌های فوری برای فیلم‌های ترسناک بیشتری را اعلام کرد. «فرانکنشتاین» محصول چنین تفکر و برنامه‌ای بود که باید گفت واقعاً خوب عمل کرد و فروش 12میلیون‌دلاری‌اش درمقایسه‌با بودجه 262هزاردلاری‌اش، گواه بی‌چون‌وچرای این ادعاست. منتقد «فیلم دیلی» اثر را ستود و آن‌را «درامی وحشتناک، دل‌چسب و مهیج» خواند که «هوشمندانه و مجلل؛ با خلق تصاویری فوق‌العاده تولید شده است». منتقد سینمای «نیویورک‌تایمز» نیز نوشت که این فیلم «چنان هیجانی در مخاطبان برانگیخت که بسیاری‌از‌آن‌ها برای پوشاندن احساسات واقعیِ خود، از شدتِ ترس خندیدند!»