فیلم‌هایی که پیش از مرگ باید ببینید!
سوپ اردک
«سوپ اردک» یک کمدیِ ۶۸دقیقه‌ای به‌کارگردانی «لئو مک‌کری» با بازی «برادران مارکس» شاملِ «گروچو»، «هارپو»، «چیکو» و «زپو» به‌همراهِ «لئونید کینسکی»، «ادموند بریس»، «لوئیس کلاسر هیل» و «بابی دان» است. این اثر آمریکایی که در سال 1933 تولید شده را در رده کمدی‌‌موزیکال‌های سیاه قلمداد می‌کنند. «برت کالمار» و «هری رابی» فیلم‌نامه آن‌را نوشته و دیالوگ‌هایی را نیز «آرتور شیکمن» و «نات پرین» به‌عنوان متخصصان فضای کمدی، به آن افزودند. این فیلم که توسط «پارامونت پیکچرز» در 17 نوامبر 1933 منتشر شد، آخرین حضور «زپو مارکس» در یک فیلم بود. درواقع، او برادرانِ خود را رها کرد تا به حرفه مهندسی بپردازد. ضمناً آخرین فیلم از پنج فیلم «برادران مارکس» بود که توسط «پارامونت پیکچرز» منتشر شد. «گروچو» در آن، نقش رئیس‌جمهوری تازه‌منصوب‌شده در کشور خیالیِ «فریدونیا» را بازی می‌کند. «زپو» نیز منشی اوست؛ در‌حالی‌که «چیکو» و «هارپو» جاسوسان کشور همسایه؛ یعنی «سیلوانیا» هستند. روابط بین این رئیس‌جمهوری که «روفوس تی فایرفلای» نام دارد؛ و سفیر «سیلوانیا» در ادامه ماجراها بدتر می‌شود و در‌نهایت دو کشور را به‌سویِ بروز جنگ سوق می‌دهد! در‌مقایسه‌با فیلم‌های قبلی «برادران مارکس»، این فیلم یک ناامیدی مالی بود؛ اگرچه آن‌طور‌که بعضاً گزارش شده؛ یک شکست کامل و آشکار در گیشه نیز به‌شمار نمی‌رفت. این فیلم، با نقدهای متفاوتی روبه‌رو شد که نگاه‌های منفی در بینشان زیاد بود. این‌امر اگرچه به‌خودی‌خود باعث پایان‌‌یافتنِ ارتباط گروه با «پارامونت» نبود؛ اما اختلافات قبلی را تشدید کرد؛ از‌جمله «مارکس(ها)» به تهدید کمپانی پرداخته و گفتند درصورت تغییرنکردنِ قراردادها، از آن جدا شده و کمپانیِ شخصیِ خود را ایجاد خواهند کرد. این‌مسئله از ابتدای تولید عنوان شد و بعد از بر‌آورده‌نشدنِ انتظارات گیشه‌ای، به یک واقعیت تبدیل شد و کمپانی و گروه، راه خود را جدا کردند. باآنکه منتقدان معاصر «سوپ اردک»، احساس می‌کردند که این فیلم اصلاً در سطح آثار قبلی «برادران مارکس» نبود؛ اما نظر منتقدان و نیز مردم در گذر سال‌ها تغییر کرد و مدت‌هاست که آن‌را یک اثر کلاسیک قلمداد می‌کنند و اکنون به‌طور گسترده به‌عنوان یک «شاهکار کمدی» و ایضاً «بهترین فیلم برادران مارکس» در‌نظر گرفته می‌شود. در سال 1990، «کتابخانه کنگره ایالات‌متحده»، این فیلم را «از‌نظر فرهنگی، تاریخی یا زیبایی‌شناختی مهم» دانست و آن‌را برای نگهداری در «فهرست ملی فیلم» انتخاب کرد.