اتاق شعر

چه گویمت ؟ كه تو خود با خبر ز حال منی
چو جان، ‌نهان شده در جسم پر ملال منی
چنین كه می گذری تلخ بر من، از سر قهر
گمان برم كه غم انگیز ماه وسال منی
خموش و گوشه نشینم، مگر نگاه توام
لطیف و دور گریزی، مگر خیال منی
ز چند و چون شب دوریت چه می پرسم
سیاه چشمی و خود پاسخ سوال منی
چو آرزو به دلم خفته ای همیشه و حیف
كه آرزوی فریبنده ی محال منی
هوای سركشی ای طبع من، ‌مكن، كه دگر
اسیر عشقی و مرغ شكسته بال منی
سیمین بهبهانی