دانستنیهای سفر به قزوین
شهر «قزوین»، مرکز استان «قزوین» است که در دامنههای جنوبی رشتهکوه «البرز» قرار دارد که از شمال به استان «گیلان»، از شرق به استان «البرز»، از غرب به استانهای «زنجان» و «همدان» و از جنوب به استان «مرکزی» محدود میشود. یافتههای باستانشناسی در دشت «قزوین»، از قدمت نههزارساله اینمنطقه حکایت دارد؛ هرچند تاریخچه و ریشه ساخت شهر به عصر ساسانی میرسد. ضمناینکه قرارگیری «قزوین» در مسیر جاده ابریشم عامل عبورومرور بازرگانان و رونق شهر درآنروزگار بوده. در دوران صفوی نیز بیش از نیمقرن پایتخت ایران بود و وجود آثار تاریخی و فرهنگی متعدد خود گواه اینموضوع هستند. «قزوین» با ۱۲ شهر، خواهرخوانده است که برخیازآنها عبارتاند از: دنیزلی ترکیه، هایکو چین، اوسان کره جنوبی، پروجا ایتالیا و ایروان ارمنستان. شهر «قزوین» هشت دروازه بهنامهای دروازه رشت، دروازه درب کوشک، دروازه تبریز، دروازه باغشاه، دروازه شیخآباد، دروازه تهران قدیم، دروازه خندقبار و دروازه امامزاده حسین داشته که درحالحاضر فقط دروازه درب کوشک و تهران باقیمانده است. در نوشتههای باستانی، اسامی مختلفی برای «قزوین» ذکر شده که ازآنجمله میتوان به راژیا، آرساس، اردپا، کشوین، قسوین (شهری با مردم باصلابت) و ... اشاره کرد. قرارگیری «قزوین» در مرکز ایران باعث شده آبوهوای نیمهخشک و سرد بر آن حاکم باشد؛ بهطوریکه گرمترین ماههای سال، تیر و مرداد و سردترین ماههای سال، دی و بهمن هستند. باایناوصاف، بهترین زمان سفر به «قزوین»، فصل بهار بهویژه اردیبهشت و خرداد است. شاید معروفترین جاذبه «قزوین» را بتوان «قلعه الموت» دانست که در ارتفاع 2163 از سطح دریا ساخته شده و پایگاه مرکزی فعالیت «حسن صباح» بهشمار میرفت. هر چهارطرف قلعه، پرتگاه است و ورود فقط از ضلع شمالشرقی امکان دارد. ارزش و اهمیت تاریخی این قلعه منجر به ثبت آن بهعنوان اثری ملی ایران در سال ۱۳۸۱ شد. «حسینیه امینیها» نمونهای عالی از شاهکار معماری «قزوین» بهشمار میرود که توسط یک تاجر قزوینی بهعنوان خانهای اعیانی احداث شد و سال ۱۳۰۳ برای برگزاری مراسم محرم وقف شد. ارسیهای زیبا با شیشههای رنگی، سقفهایی مزین به آینهکاری، نقاشی، گچبری و ... این خانه تاریخی و زیبا را در زمره جاذبههای دیدنی «قزوین» قرار دادهاند. پسازآن، به بازار «قزوین» سری بزنید که در همان نزدیکی قرار دارد. این اثر ثبت ملی قدمتش به دوران صفوی برمیگردد، شامل بخشهای مختلفی نظیر «مسجدالنبی» (مسجد شاه)، «کاروانسرای وزیر»، تیمچههای روباز و سرپوشیده، کاروانسرای «سعدالسلطنه» و «سرای حاجرضا» میشود. کاروانسرای «سعدالسلطنه»، بزرگترین کاروانسرای درونشهری ایران بهشمار میآید که در دوره ناصرالدینشاه ساخته شده است. یکیدیگر از آثار ملی ایران که باید در برنامه سفرتان بگنجانید، «حمام قجر» (حمام شاهی) است. قدمت آن به دوران صفوی میرسد و اکنون بهعنوان «موزه مردمشناسی» فعالیت میکند که میتوانید از بخش اقوام، آدابورسوم و مشاغل دیدن کنید. مسجد جامع «قزوین» (عتیق) ازآنجهت حائزاهمیت است که آنرا از بزرگترین و قدیمیترین مساجد ایران میدانند. این اثر ثبت ملی شامل معماری چندیندوره تاریخی ازجمله دوره اسلامی، صفوی و قاجار میشود و تزیینات آجرکاری، کاشیکاری و کتیبههای زیبا به خطوط مختلف و ... برای هر بینندهای جذاب خواهد بود. نمیتوان از جاذبههای تاریخی «قزوین» گفت و از «چهلستون» (عمارت کلاهفرنگی) نگفت که تنها کوشک بهجامانده از کاخهای سلطنتی عصر شاهتهماسب محسوب میشود و در فهرست آثار تاریخی ایران ثبت شده است. این ساختمان هشتگوش دوطبقه، مقرنسها و گچبریها و نقاشیهای دیواری زیبایی دارد و درحالحاضر به «موزه خوشنویسی قزوین» تبدیل شده. اگر به منطقه «الموت» رفتید، بازدیدی هم از «دریاچه اوان» داشته باشید که در نزدیکی «قلعه الموت» قرار دارد. علاوهبر لذتبردن از چشمانداز دیدنی و جذاب دریاچه؛ امکان قایقسواری در آن و کمپزدن در اطراف دریاچه نیز وجود دارد. اینشهر درزمینه شیرینیهای سنتی سابقهای دیرینه دارد و مناسبتهای مختلف، بهانهای برای زنان هنرمند این سرزمین است تا بساط شیرینیپزی راه بیندازند و از نان نازک تا باقلوا، نان اگردک، قطاب، نانبرنجی، نان چرخی، پادرازی، شیرینی بادامی، نان چایی و ... را بامهارت هرچهتمامتر تهیه کنند. اگر بهدنبال سوغاتیهای ماندگارتری هستید، چهچیزی بهتر از فرش و گلیم و جاجیم، چادرشب، سرمهدوزی، نواربافی، گلابتون دوزی، نمنمدوزی (نوعی رودوزی سنتی)، مشبک فلز و ...؟ صنایعدستی «قزوین» میتواند رهآورد شما از این سفر باشد. از معروفترین غذاهای محلی «قزوین» میتوان به «قیمهنثار» اشاره کرد که رنگولعاب و طعم بینظیرش، هر گردشگری را برای خوردن آن ترغیب میکند. شیرینپلو، کوکوی شیرین، دیماج قزوینی (میانوعده)، آش دوغ، آش ماش پیازو و ... سایر غذاهای لذیذ «قزوین» هستند که در سفر به اینمنطقه باید امتحان کنید.