فیلم‌هایی که پیش از مرگ باید ببینید!
شبح اُپرا
«شبح اُپرا» فیلم ترسناک صامت آمریکایی محصول ۱۹۲۵ و اقتباسی از رمان Le Fantôme de l’Opéra اثر «گاستون لورو» (۱۹۱۰) به‌کارگردانیِ «روپرت جولیان» و با بازیِ «لان چینی» (نقش شبح) است؛ مخلوقی که «خانه اُپرای پاریس» را تسخیر کرده است و باعث قتل و جنجال دراین‌ساختمان می‌شود تا زنی‌که دوستش دارد را به یک «ستاره» تبدیل کند. این اثر، بیشتر به‌خاطر گریم وحشتناک کاراکتر اصلی‌اش قابل‌توجه است؛ تغییرشکلی که «چینی» شخصاً طراحی و اجرایش کرد و تا زمان اکران فیلم، مخفی نگه داشته می‌شد. در‌این‌فیلم، «ماری فیلبین»، «نورمن کری»، «آرتور ادموند کرو»، «گیبسون گالند»، «جان سنت‌پولیس» و «اشنیتز ادواردز» نیز حضور دارند. آخرین بازمانده از گروه بازیِ این اثر نیز «کارلا لملی» (خواهرزاده تهیه‌کننده بود که نقشی کوچک به‌عنوان یک بالرین را در‌این‌فیلم بازی کرد) بود که او نیز در سال 2014 درگذشت. این فیلم، در 6 سپتامبر 1925 در «سالن آستور» (در نیویورک) اکران شد. بودجه نهاییِ آن، 632357دلار بود. سال 1953، این فیلم در «ایالات‌متحده» وارد مالکیت عمومی شد؛ زیرا مدعیانش ثبت کپی‌رایت آن‌را در 28سال پس از انتشار تمدید نکردند. گفته شده که وقتی نویسنده یک‌نسخه از رمان خود را به تهیه‌کننده (لاملی) داد، او یک‌شبه کتاب را خواند و حقوق فیلم را به‌صورت اختصاصی برای ساخت فیلمی با بازیگریِ انحصاریِ «چینی» خرید. وقتی‌که قرار شد طراحی صحنه فیلم انجام شود، طراحان دکور به کارگردان و تهیه‌کننده گفتند نویسنده آنچه را برای توصیفِ ساختمان «اُپرای پاریس» به‌کار برده درواقع، براساس تخیلاتش بوده و هیچ زمینه واقعی ندارد؛ و ازاین‌رو، ناچار شدند با تغییراتی در متن، بستر روایت را منطبق‌بر یکسری واقعیات، بازطراحی کنند. پاسخ انتقادی اولیه به این فیلم 78دقیقه‌ای متفاوت بود؛ منتقد «نیویورک‌تایمز» آن‌را دارای تصویر تماشایی نامید؛ اما معتقد بود داستان و بازیگری می‌توانست بهتر باشد. درعین‌حال، منتقد «تایم» مجموعه کار را تحسین کرد؛ اما احساس کرد که به‌لحاظِ بصری معمولی بوده است. «ورایتی» نوشت: «شبح اُپرا از‌نظر فنی فیلم بدی نیست؛ اما وقتی به ماجرای ترسناکش ورود کنیم، یک رویکرد ابلهانه در کل فضا چرخ می‌زند که سرگردان‌تر از خودِ شبح ساختمان اُپرای پاریس است!» بااین‌همه، این اثر در رتبه 52 در فهرست «100 ترسناک‌ترین فیلم براوو» قرار گرفت. دراین‌اثر نیز از تکنیک افزودن رنگ‌ها برای خلق حس صحنه‌ها استفاده شده؛ مثلاً صحنه‌هایی به‌رنگِ سبز برای ایجاد حال‌وهوای مرموز.