دانستنی‌های سفر به کنگاور
شهر «کنگاور» یکی از زیباترین و تاریخی‌ترین شهرهای کشورمان است که وجود جاذبه‌های تاریخی و شرایط آب‌وهوایی خوب آن، باعث جذب گردشگران متعدد در چندسال‌اخیر شده. این‌شهر که در شرق «کرمانشاه» قرار دارد، با مردمی مهربان که زبان اغلب آن‌ها کردی‌ست و وجود بناهای ارزشمندی مانند «معبد آناهیتا»، متأسفانه کمی ناشناخته باقی مانده. «معبد آناهیتا» دومین سنگ‌بنای قدیمی در کشورمان است که بعد از «تخت‌جمشید» دراین‌لیست قرار گرفته و بی‌شک بهترین مکان دیدنی در «کنگاور» به‌شمار می‌رود. این معبد که درواقع به «الهه آب» تعلق دارد، بین ایرانیان باستان از احترام و قداست بالا برخوردار بوده و مکانی برای عبادت به‌شمار می‌رفت. معبد در بالای تپه‌ای به‌ارتفاع ۳۲متر و در مسیر راه «همدان» به «کرمانشاه» واقع شده و به‌خاطر ارتفاع زیاد منطقه، چشم‌انداز فوق‌العاده زیبایی دارد. این بنای تاریخی و مذهبی در‌طول‌سال، میزبان گردشگران داخلی و خارجی بوده و قدمت بالایش و وجود نشانه‌هایی از دوره اشکانیان، هخامنشیان و ساسانیان، باستان‌شناسان بسیاری را به‌سمت خود جذب کرده. این اثر، به‌شماره ۳۱ در سال ۱۳۱۰ در فهرست آثار ملی ایران به‌ثبت رسید. «گودین» یکی از روستاهای قدیمی «کنگاور» است که در یک‌کیلومتری آن تپه‌های باستانی با قدمتی بیش از 7000سال قرار دارد. قدمت بالای منطقه باعث شد تا باستان‌شناسانی نظیرِ «کایلر یانگ» و گروهی از همراهش برای شناسایی و تحقیق به آنجا بیایند. حفاری‌های متعدد در بخش‌های مختلف تپه‌های «گودین» صورت گرفته و اشیای کشف‌شده و اسناد به‌دست‌آمده، قدمت این تپه‌ها را به بیش از ۵۵۰۰سال قبل‌ازمیلاد نسبت می‌دهند. این تپه‌ها را در مسیر «کرمانشاه» به «همدان» و در شمال دره «کنگاور» می‌توانید ببینید. در دوران حکومت «شاه‌عباس صفوی» دستور ساخت پلی آجری در مسیر «کنگاور» به «تویسرکان» داده شد که اکنون تحت‌عنوان «پل کوچه» به یکی از آثار تاریخی و ثبت‌شده در فهرست آثار ملی ایران تبدیل شده. این پل بر روی «خرم‌رود» بنا شده و گذشت زمان هنوز نتوانسته استقامت و استواری آن‌را از بین ببرد. از مصالح به‌کاررفته در آن باید به قلوه‌سنگ، آجر، ملاط گچ و سنگ اشاره کرد که منجر به ساخت پلی به‌طول ۶۸.۸ و عرض پنج‌متر شده‌اند. «مسجد تاریخی امامزاده ابراهیم» مربوط به دوره قاجار و در محله «گچ‌کن» در شمال‌غربی «بقعه شاهزاده ابراهیم» واقع است. بنای مسجد، مستطیل‌شکل بوده و دارای دو طبقه و شبستان زنانه و مردانه با پوشش طاقی و سرداب است. باتوجه‌به‌اینکه «کنگاور» در دامنه‌های غربی رشته‌کوه‌های «زاگرس» واقع شده، شرایط آب‌وهوایی آن تقریباً کوهستانی‌ست؛ ازاین‌رو، باید انتظار زمستان‌هایی سرد را دراین‌منطقه داشت. در حالت کلی، بهترین زمان برای سفر به این‌شهر، اواسط بهار و تابستان است که طبیعت سرسبز و هوای معتدل، شرایط مناسبی را برای لذت‌بردن از سفر به «کنگاور» فراهم می‌کنند. «کنگاور» مانند سایر نقاط ایران مردان و زنان هنرمندی را در خود پرورش داده و این هنر را می‌توانید در سوغات و صنایع‌دستی آن‌ها مشاهده کرد. بانگاهی‌به سوغات آنجا متوجه خواهید شد هنر مردم این‌شهر به موسیقی و سازوآواز، گره خورده. کارگاه‌های ساخت سه‌تار، تار و تنبور، مکانی عالی برای خرید سازهای باکیفیت و همچنین گوش‌دادن به موسیقی دل‌انگیز آن‌ها است. بهترین نوع ساز را می‌توان در سازسازی‌های «فش» تهیه کرد. شغل اکثر مردم این‌روستا ساخت سازهایی مانند سه‌تار و تنبور است؛ مرحوم «استاد یدالله اشرفی» از مشهورترین سازندگان این‌روستا بوده. «گلیم‌بافی» و «منبت‌کاری» از دیگر صنایع‌دستی و سوغات معروف این‌شهر است که می‌توانند انتخابی عالی برای یادگار‌بردن بخشی از زیبایی و هنر مردم این‌شهر باشد. از لذت‌بخش‌ترین کارهایی‌که در سفر نباید از دست داد، همراه‌شدن و زندگی با مردم بومی‌ست و در سفر به «کنگاور» چه‌چیزی می‌تواند بهتر از نشستن سر سفره مردم این‌شهر باشد؟ اگر خوش‌شانس باشید و درطول سفر مهمان خانه‌هایشان شوید، می‌توانید از غذاهای فوق‌العاده خوشمزه مانند «خورش خلال بادام»، «آش عباسعلی»، «آش عدس»، «حلوای مخصوص و محلی»، «آش ترخینه» و «آش دوغ» نوش جان کنید. بی‌شک طعم و عطر این غذاها برایتان کاملاً تازگی دارد و تجربه‌ای خوشمزه خواهد شد.