یاسوناری کاواباتا

تولد: 1899 در ژاپن
این نویسنده داستان‌های کوتاه و رمان، نخستین ژاپنی بود که برنده جایزه ادبیات نوبل شد. در کودکی خویشاوندان؛ از‌جمله مادر، پدر، مادربزرگ و تنها خواهرش را از دست داد؛ و دلیل حس انزوا و درون‌مایه مرگ در اکثر آثارش را همین یتیمیِ زودهنگام دانسته‌اند. سال ۱۹۲۴ از «دانشگاه امپراتوری توکیو» در رشته ادبیات فارغ‌التحصیل شد. اولین اثر موفقش «رقاصه ایزو» در سال ۱۹۲۵ به‌چاپ رسید. در سال ۱۹۴۵ یکی از بهترین آثارش «آوای کوهستان» را نوشت و در سال ۱۹۶۸ موفق به دریافت نوبل شد. وقتی دوست نزدیکش «یوکیو میشیما» (نویسنده) خودکشی کرد، گفت: «هرچه هم انسان از جهان بیگانه باشد، خودکشی راه‌حل نیست»؛ بااین‌حال، خودش که سال‌ها از ضعف جسمانی شدید رنج می‌برد، در ۱۶ آوریل ۱۹۷۲ به‌وسیله گاز خودکشی کرد! البته برخی از دوستان و همچنین بیوه وی، مرگ او را به‌خاطر یک اتفاق یا اشتباه می‌دانند. او آثاری موفق همچون «خانه خوبرویان خفته»، «هزار درنا»، «زیبایی و افسردگی»، «قلمرو رؤیایی سپید» و ... را در کارنامه خود دارد.