استاد

کاواباتا سال ۱۹۶۸ برای نوشتن رمان «استاد» و ارائه واقعی ادبیات ژاپنی، تبحر در روایت و بیان حس بزرگ ذهن ژاپن، شایسته دریافت جایزه «نوبل» شناخته شد. این ‌نویسنده، «استاد»‌ را در قالب یک‌ رمان-وقایع‌نامه وفادارانه نوشته است. البته این اثر را در بیان ژاپنی‌ها «رمان» نمی‌خوانند؛ بلکه یک‌ «شوسِتو» حساب می‌شود که از‌نظر واژه‌شناسی؛ نسبت به رمان انعطاف‌پذیرتر، پرمایه‌تر و همچنین بازتر است. به‌بیانی، آنچه خواننده غربی به‌عنوان قطعاتی از زندگی‌نامه یا رشته‌خاطرات پرشاخ‌وبرگ ناداستان می‌خواند، خواننده ژاپنی به‌عنوان قالبی به‌اسم «شوستو» می‌شناسد. «استاد»، خالی از عناصر داستانی نیست؛ اما بیشتر وقایع‌نامه است تا رمان. رمان «استاد» درباره یک‌ مسابقه «گو» است که سال ۱۹۳۸ انجام شده و «کاواباتا» آن‌را در قالب وقایع‌نامه‌نگاری برای روزنامه‌های «اوساکا» و «توکیو» گزارش کرد. «گو» یک بازی استراتژیک است که بازیکنانش می‌کوشند سنگ‌های سیاه یا سفید حریف را محاصره کنند. اصول گو ساده؛ اما اجرای آن پیچیده و گویای حساسیت ژاپنی‌هاست. این ‌کتاب درباره استاد محترمِ شکست‌ناپذیر بازی گو است که با بازیکنی جوان و مترقی بازی می‌کند. این‌ رمان صحنه‌ای دارد که در آن، سنت‌های خشک دوران امپراتوری ژاپن با هجوم نوگرایی و مدرنیسم سده بیستم مواجه می‌شوند. رقابت استاد و حریف جوان چند‌ماه طول می‌کشد و در مسیر بازی نیز تنش‌هایی به‌وجود می‌آید که جز بازیکنان؛ خانواده و نزدیکانشان نیز درگیر می‌شوند. نهایتاً شرایط بازی طوری می‌شود که پایان آن، مساوی با مرگ یکی از دو طرف است! مطالب کتاب پیش‌رو، در ۴۱ فصل نوشته شده‌اند. در بخشی از اثر می‌خوانیم: «گزارشگر کنجکاو و گوش‌به‌زنگ مبارزه‌ای بودم که همه فکر و خیالش شده بود استاد قهرمان نبرد؛ و اکنون حرف‌های همسر استاد که سال‌های سال با او بوده؛ انگار از قوه درک من خارج بود. نمی‌توانستم از عهده‌اش برآیم». این اثر، با ترجمه مانی پارسا در 182صفحه با قیمت 140هزارتومان توسط انتشارات «نو» منتشر شده است.