فیلم‌هایی که پیش از مرگ باید ببینید!
«اِم» یا باعنوان کامل‌ترِ «اِم؛ شهری به‌دنبال یک قاتل می‌گردد» فیلمی به‌کارگردانی «فریتس لانگ» با بازی «پیتر لوره» و محصول سال ۱۹۳۱ است. «لانگ» و همسرش (تئا فن هاربو) نویسندگان این فیلم بودند. «اِم» اولین فیلم ناطق «لانگ» بود. این اثر، امروزه کاری کلاسیک محسوب می‌شود و «لانگ» خودش آن‌را بهترین فیلمش می‌دانست. داستان، در‌مورد قاتلی‌ست که کودکان را به‌قتل می‌رساند. پلیس برای دستگیری قاتل دست‌به‌کار می‌شود. درادامه حتی خلاف‌کاران که از پراکندگیِ پلیس برای دستگیری قاتل ناراحت هستند، تصمیم می‌گیرند که قاتل را دستگیر کنند. برای راحت‌تر‌شدن کار، به گدایان نیز خبر می‌دهند تا شانس بیشتری برای گرفتن قاتل داشته باشند ... «لوره» اگرچه بزرگ‌ترین نقش دوران بازیگری‌اش را در M ایفا کرد؛ اما از بازی در‌این‌فیلم ناراضی بود؛ زیرا مردم پس از تماشای فیلم، او را با انگشت نشان می‌دادند و به‌عنوان «قاتل بچه» از او یاد می‌کردند! البته بدرفتاری «لانگ» نیز بر یکی از علل نارضایتیِ این بازیگر بود. او در یکی از سکانس‌ها هنگام پایین‌آمدن از پله حدود 12بار سُر خورد و به زمین افتاد تا «لانگ» با ضبط صحنه موافقت کرد! این‌ماجرا چنان برای «لوره» گران تمام شد که وقتی دو‌دهه‌بعد «لانگ» می‌خواست از وی در فیلم Human Desire استفاده کند، پیشنهادش را رد کرد! این فیلم 111دقیقه‌ای، آخرین همکاری بین «لانگ» و همسرش بود؛ این کارگردان، به‌دلیل خیانت همسرش و ارتباط وی با نازی‌ها، به ازدواج و ارتباط حرفه‌ای میانشان پایان داد. حزب نازی در آلمان تا سال 1934 نمایش این فیلم را در کشور آلمان ممنوع کرد و گفته شده: «لانگ» که نیمه‌یهودی بود، برای فرار از دست نازی‌ها دو‌سال بعد از اکران فیلم، از آلمان خارج شد. در سال 2018، BBC «اِم» را به‌عنوان «سیزدهمین فیلم غیرانگلیسی‌زبان برتر تاریخ سینما» انتخاب کرد. «اوتو ورنیکه» و «گوستاف گروندگنس» نیز از بازیگران این فیلم بودند. یک بازسازی آمریکایی با‌همین‌عنوان نیز به‌کارگردانی «جوزف لوزی» در سال 1951 منتشر شد که به‌اندازه این اثر موفق نشد. کارگردان در «اِم» از چند تکنیک جذاب و تاحدی جدید استفاده کرد؛ مثلاً به‌کارگیریِ سوت‌زدن به‌عنوان موتیفِ زمینه داستان در بعضی از صحنه‌ها که جزو ویژگی‌های شخصیت اصلی اثر نیز بود؛ یا استفاده از نریشن در روایت قصه؛ که در‌آن‌زمان تکنیک جدیدی در هنر سینما محسوب می‌شد. «گراهام گرین»؛ منتقد ادبی و نویسنده داستان‌های کوتاه درباره این فیلم گفته بود: «مانند این‌است‌که ذهن آدم را زیر میکروسکوپ بگذاریم و تمام وجوه خوب‌وبدش را یکجا و البته در ابعاد بزرگ تماشا کنیم!»