فیلم‌هایی که پیش از مرگ باید ببینید!
خیابان 42
«خیابان 42» یک فیلم موزیکال پیشاکُد آمریکایی محصول 1933 به‌کارگردانی «لوید بیکُن» با قطعاتی از «هری وارِن» (موسیقی) و «آل دوبین» (ترانه) است. «بازبی برکلی»؛ طراح حرکات موزون مطرح که خود دستی در کارگردانی فیلم و نمایش داشت نیز صحنه‌های موزیکال را ساخته‌وپرداخته کرده است. در‌این‌فیلمِ 89دقیقه‌ای، گروهی از بازیگرانِ محبوب آن‌سال‌ها: «وارنر بکستر»، «دیک پاول»، «جینجر راجرز»، «ببه دنیلز»، «یونا مرکل»، «ند اسپارکس»، «آلن جنکینس»، «چارلز لین»، «هنری والتهال»، «توبی وینگ»، «گای کیبی» و «والیس کلارک» ایفای نقش کرده‌اند. فیلم‌نامه این موزیکال، برگرفته از رمانی به‌همین‌نام (1932) به‌قلمِ «برادفورد روپس» است که توسط «رایان جیمز» و «جیمز سیمور» اقتباس شد. البته «ویتنی بولتون» نیز در نگارش فیلم‌نامه نقش داشت که در عنوان‌بندیِ فیلم نیامد. داستان، حول محور تمرین بازیگران و گروه همراهشان برای اجرای نمایشی موزیکال در برادوِی در اوج دوران «رکود بزرگ» (رکود گسترده اقتصادی جهان؛ یک‌دهه پیش از آغاز جنگ جهانی دوم) است. آن‌را باید یکی از موفق‌ترین فیلم‌های سینمایی سال 1933 نامید که با بودجه‌ای 439هزاردلاری، به فروشِ تقریباً 1.5میلیون‌دلار در گیشه رسید؛ و در ششمین‌دوره جوایز «اسکار» نیز نامزد «بهترین فیلم» شد. در سال 1998، «خیابان 42» برای نگهداری در «فهرست ملی فیلم ایالات‌متحده» توسط «کتابخانه کنگره» انتخاب شد؛ به‌عنوان فیلمی «از‌نظر فرهنگی، تاریخی یا زیبایی‌شناختی مهم». سال 2006 نیز در فهرست «برترین موزیکال‌های تاریخ مؤسسه فیلم آمریکا» در رتبه سیزدهم قرار گرفت. اقتباسِ صحنه‌ایِ آن برای اجرا در برادوِی (1980)، برنده دو جایزه «تونی» از‌جمله «بهترین موزیکال» شد. قصه آن چنین است: «جولین مارش»؛ تهیه‌کننده موفق تئاتر، نمایشی جدید را بر‌خلاف وضعیت سلامتش کارگردانی و تهیه‌کنندگی می‌کند. بودجه فیلم از‌طرف پیرمردی که عاشق ستاره فیلم یعنی؛ «دوروتی بروک» است، می‌آید؛ اما «دوروتی» پاسخی به عشق او نداده؛ چون عاشق شخص دیگری‌ست. این کشمکش‌ها باعث می‌شود تا اجرای نمایش نیز با حوادث مختلفی روبه‌رو شود. فیلم‌برداری در 28روز انجام شد و قرار بود که «مروین لیروی» آن‌را کارگردانی کند؛ اما چون درآن‌مقطع بیمار شد، نتوانست و کمپانیِ «برادران وارنر» از «لوید بیکُن» دعوت به همکاری کرد. «لیروی» اگرچه نتوانست سکان پروژه را در دست بگیرد؛ اما آن‌قدر اعتبار داشت که نامزد خودش درآن‌روزها؛ «جینجر راجرز» را برای تصاحب نقش «آن»، به سازندگان اثر تحمیل کند!